ตัณหา ไฟตัณหา ไฟความโลภความโกรธความหลงนี่ล่ะ มันไปเผาพลาญจิตใจของเรา ให้ร้อนนั่น

..ตัณหา ไฟตัณหา ไฟความโลภความโกรธความหลงนี่ล่ะ มันไปเผาพลาญจิตใจของเรา ให้ร้อนนั่น

เห็นของสวยๆงามๆ ก็เกิดราคะนุสัย ตามนอน เกิดราคัคคินา เกิดกิเลส คือความยินดีพอใจ ราคะหนิ ความกำหนัดยินดีพอใจเกิดขึ้น ก็เรียกว่า ราคานุสัยตามนอน กิเลสคือราคะตามนอนอยู่ ในจิตในใจของเราน่ะ

ถ้าเกิดความโกรธขึ้นมา ไม่ยินดีพอใจ อยากฆ่าอยากตีอยากขับไล่ไสส่ง ก็ไฟโทสัคคินา คือปฏิฆานุสัย ไปนอนเนื่องอยู่ในสันดานของเรา

ถ้าอุเบกขาเวทนา อทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา เกิด อุเบกขาเวทนาก็ว่า เพราะอะไร เพราะความรู้ไม่จริง ไม่รู้ว่า รูปคืออะไร รูปที่เห็น ตาของเราก็ไม่รู้ว่าตาของเราคืออะไร

ยังหลงอยู่นั่น หลงว่ารูปที่เราเห็น ก็มีสัตว์บุคคลตัวตนอยู่ในนั้น หลงที่ตาของเราก็ มีเจ้าของ มีสัตว์มีคนอยู่ในตาอยู่ จึงเกิดความหลงนั่น ขึ้นมา อวิชชานั่นน่ะ คือความหลง ความหลงก็ตามนอน ในจิตในใจนี่ เฉพาะตาเห็นรูปนะหนิ..

บางส่วนจาก พระสูตร (19:36 - 21:23)

พระธรรมเทศนาโดย หลวงตาศิริ อินทสิริ วัดถ้ำผาแดงผานิมิต

https://youtu.be/J4knQmTgZzg?t=19m36s