กลืนลงไปในลำคอ ก็หมดรสอาหารพวกนี้ เรียกว่าเกิดแล้วก็ดับ มันก็ดับลงไป ขันธ์ 5 เกิดกับดับพร้อมกัน เกิดพร้อมกันดับพร้อมกัน น่ะ

..กินเข้าไปก็ให้รู้ว่าอาหาร ที่เข้าไปกับคำข้าวนั่นน่ะ ก็เป็นรูปภายนอก ต้องรู้ขันธ์5 อย่างงี้ ลิ้นของเรา ก็คือรูปภายใน กำลังไปแตะเข้าลิ้น เคี้ยว ผสมกลมกลืนกันน้ำเน่าน้ำเหม็น ไหลออกมาผสมในข้าวในอาหารนั่น เกิดรู้ว่ารสเผ็ดรสเค็ม รสหวาน รสส้มอยู่นั่น เรียกว่าวิญญาณ เรียกว่านาม

กลืนลงไปในลำคอ ก็หมดรสอาหารพวกนี้ เรียกว่าเกิดแล้วก็ดับ มันก็ดับลงไป ขันธ์ 5 เกิดกับดับพร้อมกัน เกิดพร้อมกันดับพร้อมกัน น่ะ พวกนี้ ขณะเดียวกันนั่นล่ะ เราตามไม่ทัน ดูไม่ทันหรอก ถ้าไม่ฟังครูบาอาจารย์เทศน์บ่อยๆ

เอ๊าขันธ์นี้ดับไป เอาคำใหม่เข้ามาอีก ก็ขันธ์ใหม่น่ะเกิด ขันธ์อันเก่าน่ะ มันเกิดใหม่อีก ภพใหม่เกิดอีก ภพเผ็ดเกิดเข้าไปรู้ว่าเผ็ด อันนี้มันพิจารณาเข้าใจง่าย รสเค็มเข้าไป เอ๊ารสเผ็ดเข้าไป รสเปรี้ยวเข้าไปก็ภพเปรี้ยว เกิดขึ้น จิตก็รู้ว่าเปรี้ยว จิตก็เกิดภพขึ้นมาภพหนึ่ง กลืนลงไปลำคอก็หมด หมดไป เอาหนิ พิจารณาอยู่อย่างงี้ เคี้ยวก็ให้มีสติอยู่งั้น  ฝึกอยู่อย่างนี้

เอาไปเอามา ยืนเดินนั่งนอนดื่มธรรม พูดคิด ก็ให้มีสติ ให้รู้ตัวรู้ทั่ว รู้พร้อมอยู่อย่างงี้ สัมปชัญญะ ก็จะเห็นความเกิด ความดับ..

บางส่วนจาก ตั้งใจอย่าได้ประมาท (20.19 - 22.18)
พระธรรมเทศนา หลวงตาศิริ อินฺทสิริ วัดถ้ำผาแดงผานิมิต
https://drive.google.com/file/d/0B6OG_Su4MwGZTFdLX2dhVGxrX1k/view