หายากันยุงมาเสียสิ หามุ้งมาเสียสิ หาอะไรมาเสียสิ สัตว์เดรัจฉานน่ะ มันเห็นที่กินของมันแล้ว มันก็กิน

..บางคนถามอาตมา หลวงพ่อ ไม่ให้ฆ่าสัตว์นี่ทำไง นี่ ยุงก็ไม่ให้ฆ่า มันกัดเรานี่ คุณ คุณฆ่ายุงมากี่ปีแล้ว ผมฆ่ามาแต่รู้เดียงสา

ยุงหมดหรือเปล่า ถึงโยมจะนั่ง ฆ่าแต่ยุง ยุงมันก็ไม่หมด ถ้ามันไม่หมด ถ้ายุงไม่หยุด เราก็หยุดซะดีกว่า ก็ไม่มีอะไรกันนี่ ถ้าเราไปสู้ยุงมันก็แพ้มันเรื่อยไปสิ

หายากันยุงมาเสียสิ หามุ้งมาเสียสิ หาอะไรมาเสียสิ สัตว์เดรัจฉานน่ะ มันเห็นที่กินของมันแล้ว มันก็กิน

มันไม่รู้จักภาษาคนมันเป็นยังไง มันก็หากินของมันอยู่ เราก็ต้องมีความรู้สึกนึกคิดเหนือกว่าเดรัจฉานซี เราจะไปเล่นกะยุง เราก็แพ้มันเรื่อยไปล่ะ ทำยังไง..

..พระพุทธเจ้าท่านจึงสอนละเอียดเกินไป ละเอียดเกินไป ไม่ฆ่าถึงยุง

ยุงไม่เกิดประโยชน์อะไรอย่างนี้ ใช่ ความคิดของเรา ถ้ายุงมันจะคิดขึ้นมามนุษย์ก็ไม่มีประโยชน์เหมือนกัน จะทำยังไง

อันนี้มันพูดคนเดียวเลยนะนี่ อย่างนี้ต้องคิดวกไปวนมาดูไปดูมา เราก็รู้เรื่องของมัน มันเป็นอย่างนี้

ชีวิตของยุง ถ้ายุงมันไม่มีประโยชน์ มันจะมากินเลือดของเราทำไม นี่ นี่ละประโยชน์ของมัน มันต้องหากินของมัน..

..อย่างบ้านเราหลังหนึ่ง เราปลูกบ้านเราอยู่น่ะ มิใช่บ้านเราอยู่ด้วยนะ จิ้งจกมันก็มาอยู่ด้วย ตุ๊กแกมันก็มาอยู่ด้วย หนูก็มาอยู่ด้วย

ซึ่งมันไม่รู้ว่าเป็นบ้านใคร เห็นที่มันร่มกันอันตรายต่างๆ มันก็ขึ้นไปอยู่เท่านั้นแหละ

มาอยู่เฉยๆสิ นี่มันกัดเสื่อกัดหมอนผมนี่ อ้าว โยม หนูมันไม่รู้เรื่อง มันกัดเสื่อกัดหมอน มันกัดไปทำประโยชน์ มันเอาไปทำรังมัน มันเอาไปให้ลูกมันกิน

มันเอาไปทำที่นอนมันต่างหากเล่า ไม่ใช่ว่ามันจะมาแย่งเรา มันทำไปตามธรรมชาติมัน

ถ้าเรามีปัญญายิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน เราก็ต้องอะไรมาคุ้มกันมัน มีปัญญาอย่างนี้ มันก็หมดเรื่องกันยังงั้น

อย่างนี้ไอ้นี่มันไม่ค่อยจะย้อนมานะ มันก็ลำบากอยู่เหมือนกัน..

http://www.watphramahajanaka.org/web/wp-content/uploads/2011/06/books/luangporchah/031.pdf

https://www.youtube.com/watch?v=XK2i8FrLwTk

บางส่วนจาก

หลวงปู่ชา สุภทฺโท แสดงธรรมแก่นายสัญญา ธรรมศักดิ์

ณ วัดหนองป่าพง ๒๓ สิงหาคม ๒๕๒๑