ปัญญาพึงรู้ได้ด้วยการสนทนา

พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับมหามกุฏฯ) ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็คำทำเรากล่าวว่า ปัญญาพึงรู้ได้ด้วยการสนทนา ... คนมีปัญญาทรามหารู้ไม่ ดังนี้ นี้เรากล่าวแล้วเพราะอาศัยอะไร บุคคล บางคนในโลกนี้ สนทนากับบุคคลย่อมรู้อย่างนี้ว่า

ความลึกซึ้งของท่านผู้นี้ เพียงไร อภินิหารของท่านผู้นี้เพียงไร และการถามปัญหาของท่านผู้นี้เพียงไร ท่านผู้นี้ปัญญาทราม ท่านผู้นี้ไม่มีปัญญา ข้อนั้นเพราะเหตุไร

เพราะท่านผู้นี้ ไม่อ้างบทความอันลึกซึ้ง อันสงบ ประณีต ที่สามัญชนคาดไม่ถึง ละเอียด อันบัณฑิตพึงรู้ได้

อนึ่ง ท่านผู้นี้กล่าวธรรมอันใด ท่านผู้นี้ไม่สามารถจะบอก แสดง บัญญัติ แต่งตั้ง เปิดเผย จำแนก กระทำให้ตื้น ซึ่งเนื้อความแห่ง ธรรมเป็นได้ โดยย่อหรือโดยพิสดาร ท่านผู้นี้มีปัญญาทราม ท่านผู้นี้ไม่มี ปัญญา

บางส่วนจาก พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับมหามกุฏฯ) เล่มที่ ๓๕
สุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่มที่ ๒
หน้าที่ ๔๗๗ ข้อที่ ๑๙๒
http://etipitaka.com/read/thaimm/35/477