เวลาเกิดความโลภขึ้นมา ก็เรียกว่าเปรตเท่านั้น ใจเราเป็นเปรตชั่วขณะ เวลาไหนใจเกิดโกรธขึ้นมาเรียกว่าเราเป็นสัตว์นรก เวลาไหนหลงอันนั้นอันนี้ขึ้นมา เราก็ได้เป็นสัตว์เดรัจฉาน ใจเราก็ไปเป็นสัตว์เดรัจฉาน เปรตก็อยู่นี่ สัตว์นรกก็อยู่นี่ สัตว์เดรัจฉานก็อยู่ที่เดียวกัน

เปรต เดรัจฉาน สัตว์นรก..

มันก็คนเดียวกันนั่นแหละ เราไม่รู้จักว่ากิเลสเราไม่รู้จักว่าธรรม ธรรมก็เป็นเราอยู่ใจก็เป็นเราอยู่อันเดียวกัน ความคิดนั้นแหละ กระแสสมุทัย กระแสสมมุติ

มันแต่งเราได้สารพัดอย่าง เราเป็นเปรตก็ได้ เก่งนะกิเลส ถ้าตอนไหนความคิดเราโลภขึ้นมา แต่งเราเป็นเปรตขึ้นมาทันที สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ ไม่อยู่ที่ไหนดอก

เวลาเกิดความโลภขึ้นมา ก็เรียกว่าเปรตเท่านั้น ใจเราเป็นเปรตชั่วขณะ เวลาไหนใจเกิดโกรธขึ้นมาเรียกว่าเราเป็นสัตว์นรก

เวลาไหนหลงอันนั้นอันนี้ขึ้นมา เราก็ได้เป็นสัตว์เดรัจฉาน ใจเราก็ไปเป็นสัตว์เดรัจฉาน เปรตก็อยู่นี่ สัตว์นรกก็อยู่นี่ สัตว์เดรัจฉานก็อยู่ที่เดียวกัน

จากหนังสือ ธรรมอริยะ ๑
บันทึกโอวาทธรรม ของ หลวงตาศิริ อินฺทสิริ หน้า ๑๐๑ เปรต เดรัจฉาน สัตว์นรก