อวิชชาหลงว่าเรามี อวิชชาคืออะไร คือความรู้ไม่จริง เนี่ย จะละอวิชชาได้ จะดับอวิชชาได้ ก็รู้ว่าอวิชชาคืออะไร

..อวิชชาหลงว่าเรามี อวิชชาคืออะไร คือความรู้ไม่จริง เนี่ย จะละอวิชชาได้ จะดับอวิชชาได้ ก็รู้ว่าอวิชชาคืออะไร อวิชชาคือใจ  เมื่อคืนก็พูดให้ฟังแล้ว อวิชชามันก็มีพ่อมีแม่เหมือนกัน พ่อแม่ของอวิชชาก็คือตัว ฐีติภูตัง ฐีติคือ ตัวจิตแท้ใจเดิม ภูตะ หนิคือกิเลสที่จรเข้ามาห่อหุ้ม เอาตัวฐีติเอาไว้ เลยเรียกใส่กันว่า ฐีติภูตัง นั่นล่ะ เป็นพ่อของอวิชชา แม่ของอวิชชา

ก็ดับตัวนี้แหละ ดับตัวใจนี่แหละ จิตแท้ใจเดิมของเรา ใจตัวเดียวนี่ ทางหนึ่งก็เป็นกิเลส ทางหนึ่งก็เป็นธรรม เหมือนกับจอกแหนหรือสนม ปกคลุมน้ำเอาไว้นั่นแหละ กิเลสน่ะ ตัวอวิชชา มันก็เกิดจากนั่นแหละ เกิดจากอาสวะ อาสวะคือกิเลสที่นอนเนื่อง อยู่ในสันดาน

กิเลสที่ห่อหุ้มอยู่ในจิตในใจของเรา นอนเนื่อง อยู่ในจิตในใจของเราล่ะ สันดานก็คือใจนั่นล่ะ นอนเนื่องอยู่ในจิตสันดาน ตัวอวิชชาตัวโง่ตัวหลง ถ้าดับตัวนี้ได้ ก็ไม่กลับมาเกิดอีก

รู้ไม่จริง รู้อะไร อวิชชา ไม่รู้อริยสัจ4 นั่น ไม่รู้ว่าขันธ์5 เกิดดับ ขันธ์5 เกิดขึ้น แล้วก็ดับ เกิดกับดับพร้อม โลกเกิดกับดับพร้อมกัน ยังละสักกายทิฏฐิไม่ได้ ละความเห็นผิดยังไม่ได้ ถ้าขันธ์ 5 เกิด ขันธ์ 5 ว่างจากสัตว์บุคคล มันจะเกิดวันละกี่ครั้ง ก็ช่างหัวมันแหละ ไม่มีใครไปอุปาทานเอาขันธ์ 5 เพราะว่าเราไม่มี

ตัวอวิชชา คือเรา หลงไปที่สุด ก็หลงว่าใจนี่แหละเป็นเรา เมื่อความโลภเกิดขึ้น ไปกระทบใจ อารมณ์เข้าไปกระทบใจ ก็เรียกว่าเรานี่แหละเกิด เกิดอะไร เกิดโลภขึ้นมา เมื่อความโกรธเกิดขึ้น ก็ใครล่ะโกรธ ก็เรานั่นล่ะโกรธ เพราะหลงว่าใจหนิ เป็นเรา อวิชชา ย่อลงมา ขันธ์ 5 ก็เหลืออยู่ ไม่รู้ขันธ์ 5 ตามความเป็นจริง

ขันธ์ 5 ก็คือรูปกับนาม รูปกับนาม ก็ย่อหลงไปเหลืออยู่แต่ใจตัวเดียวเท่านั้นแหละ ใจตัวนี้ ก็เคยอธิบายให้ฟังแล้ว มันมี 2 ภาค โลกียจิต โลกุตตรจิต จิตอันใด หากกำหนัดขัดเคืองในโลก ในอารมณ์ ในขันธ์ 5 จิตอันนั้นก็เรียกว่า โลกียจิต เรียกว่ากิเลส เข้าใจมั้ยทีหนิ

จิตอันใด หากขันธ์ 5 เกิดดับ ไม่กำหนัดขัดเคือง ในโลกในอารมณ์ในขันธ์ 5 จิตอันนั้นก็เรียกว่าโลกุตรจิต จิตอันนั้นก็เรียกว่าพระนิพพาน..

บางส่วนจาก สังโยชน์ ๑๐ (50:10 - 53:29)
พระธรรมเทศนา หลวงตาศิริ อินฺทสิริ วัดถ้ำผาแดงผานิมิต

https://youtu.be/7JxAXcywoug?t=50m10s