พระพุทธภาษิต.. ข้อว่า “สันโดษเป็นทรัพย์อย่างยิ่ง” พึงเห็นความว่า เพราะทำให้จิตใจรู้จักกับความมั่งมี จิตใจที่ขาดสันโดษประกอบด้วยความปรารถนา กระหายในสิ่งที่ต่างๆ ย่อมรู้สึกว่าขาดแคลนอยู่เสมอ แม้จะได้ภูเขาที่เป็นทองทั้งลูกก็คงรู้สึกขาดแคลนอยู่นั่นเอง..
ธรรมที่เป็นไปเพื่อ ๑. ปราศจากกำหนัดย้อมใจ ๒. ไม่ประกอบกับทุกข์ ๓. ไม่สั่งสม ๔. อยากน้อย หรือ มักน้อย ๕. สันโดษ ๖. สงัด ๗. ปรารภความเพียร ๘. เลี้ยงง่าย
เหล่านี้เป็นธรรมวินัย เป็นคำสอนของพระศาสดา เมื่อสันโดษเป็นข้อหนึ่งสำหรับตัดสินพระธรรมวินัย จึงกล่าวได้ว่า เป็นธรรมทั่วไปแก่ทั้งบรรพชิตและคฤหัสถ์
ในลักษณะตัดสินพระธรรมวินัย มีสันโดษและความเพียรรวมอยู่ด้วยทั้งสองข้อ ถ้าสันโดษจะทำให้เกียจคร้านก็จะต้องมิใช่คำสอนของพระพุทธเจ้า เพราะผิดลักษณะตัดสินดังกล่าว
สันโดษเป็นธรรมที่กำจัดความโลภ.. บุคคลทุกคนไม่ว่าคฤหัสถ์หรือบรรพชิต ถ้าขาดสันโดษก็เต็มไปด้วยความโลภหรือความปรารถนา..
ผู้มีสันโดษย่อมไม่โลภด้วยมีความปรารถนาเกินไปผิดไป จึงมิใช่เป็นผู้ตระหนี่ สามารถบริจาคทานได้สะดวก เป็นอันว่า สันโดษ ความเพียร ทานหรือจาคะ ย่อมเป็นธรรมดาที่สนับสนุนกันอีกอย่างหนึ่ง
คำสอน สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
คัดย่อบางส่วนมา รายละเอียด http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=10856
หรือหนังสือ พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนอะไร ศีล สันโดษ
0 comments:
Post a Comment