ให้เห็นว่าใจของเรานี้เปี่ยมอยู่ด้วยเมตตากรุณา อยู่อย่างนั้น ให้เห็นว่าขันธ์ 5 นี้ ไม่ใช่ของเราของเขา อยู่อย่างนั้น

..สอนใจให้ปลงให้วางขันธ์ 5 นี่ อย่าให้มันถือว่าเป็นตัวเป็นตนของตน กำหนดรู้แจ้งในขันธ์ 5 ตามเป็นจริง ก็กำหนดความรู้ความเห็นอันนี้ ให้แจ่มแจ้งในใจเสมอๆ ไม่เช่นนั้นแล้ว มันก็ไม่ทันกับความหลง

เวลาเรื่องไม่ดีไม่งามต่างๆกระทบกระทั่งมา เอ้ามันก็เกิดความไม่พอใจเหมือนเดิมนั่นแหละ ไอ่ความรู้ความเห็นในขั้นนี้ไม่ใช่ว่ามันยัง มันไอ่ ยืนตัวอยู่ได้ ยังก่อน เราต้องรักษาเมื่อบำเพ็ญให้เกิดขึ้นแล้วน่ะ

ยืนเดินนั่งนอนต้องกำหนดรู้ กำหนดเห็นอยู่ในใจอย่างนั้นเสมอไป ให้เห็นว่าใจของเรานี้เปี่ยมอยู่ด้วยเมตตากรุณา อยู่อย่างนั้น ให้เห็นว่าขันธ์5นี้ ไม่ใช่ของเราของเขา อยู่อย่างนั้น

เมื่อมันเห็นอยู่อย่างนี่ มันรู้มันเห็นอยู่อย่างนี้นะ หากว่า สมมตินะว่ามีใครมาด่าว่าติเตียนเข้าไปอย่างนี้ มันจะสอนตัวเองในใจเลยว่า เขาไม่ได้ด่าเราหรอก เขาด่าขันธ์ 5 นู้น

ขันธ์ 5 ไม่ใช่ของเรา เอ้าด่าไปว่าไป หนิเมื่อมันเตือนตนได้อย่างนี้แล้ว มันก็ยุติลงไม่ตอบโต้ นั่นแหละจึงสามารถถอนรากแห่งความโกรธความพยาบาท ออกจากจิตใจได้..

บางส่วนจาก พระธรรมเทศนา หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ - ความโลภ 5 ก.ย. 31
https://youtu.be/kU0QYIVtaXo?t=31m2s
(31:02 - 32:30)