หายใจเข้าก็เห็นว่ามันมีแต่ทุกข์ หายใจออกก็เห็นว่ามีแต่ทุกข์ ไม่มีอะไร ทำไมจึงว่ามีแต่ทุกข์ ก็มีแต่สิ่งที่มันทนอยู่ไม่ได้นิ ในร่างกายอันหนิ มีแต่มันแปรปรวนอยู่อย่างนั้นนะ

..ลองสังเกตดูก็แล้วกัน แต่ละวันแต่ละคืน อย่าส่งใจไปที่อื่นลองดู กำหนดดูแต่ลมหายใจเข้าออกหนิ ดูเถอะ มันจะเห็นแล้ว เห็นความไม่เที่ยงของร่างกายหนิ เห็นความทุกข์ของร่างกายจิตใจอันนี้ เห็นได้แน่ๆเลยทีเดียว

เห็นอนัตตา ความบอกไม่ได้ บังคับไม่ได้ ไม่เป็นไปตามใจหวัง ของร่างกายอันหนิ มันจะเห็นชัดอยู่อย่างนี้แหละ

นักปราชญ์ทั้งหลายท่านพิจารณาเห็นชัด ตามเป็นจริงของชีวิต อยู่ในปัจจุบันอย่างนี้แหละ จึงได้เกิด นิพพิทา ความเบื่อหน่ายขึ้น ถ้าอย่างงั้นมันจะไม่เบื่อหน่ายเลย

หายใจเข้าก็เห็นว่ามันมีแต่ทุกข์ หายใจออกก็เห็นว่ามีแต่ทุกข์ ไม่มีอะไร ทำไมจึงว่ามีแต่ทุกข์ ก็มีแต่สิ่งที่มันทนอยู่ไม่ได้นิ ในร่างกายอันหนิ มีแต่มันแปรปรวนอยู่อย่างนั้นนะ

ความแปรปรวนหวั่นไหวไปมา อยู่นั้นแหละคือลักษณะแห่งความทุกข์..

บางส่วนจาก อุบายละสังขารรูปนาม พระธรรมเทศนา หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ

https://youtu.be/4kkGhrfrefA?t=5m30s
(5:30 - 6:56)