..อารมณ์ทั้งหลายก็เกิดจากใจนี่แหละ ใจก็คือลมหายใจนี่แหละ ตัวลมก็เป็นตัวกายเรา(กายในกาย) ตัวใจเราก็อยู่ในลมนี่แหละ กายกับใจก็อยู่ด้วยกัน มันวิ่งออกมา เห็นมั้ยล่ะกายทีนี้ กายในอดีตมีมั้ย ลมในอดีตน่ะ มีมั้ย พิจารณาดูให้เห็น ลมในอนาคตมีมั้ย ลมในปัจจุบันมีมั้ย
ยังกิญจิ รูปัง อะตีตานาคะตะปัจจุปปันนัง ที่สวดไปเมื่อกี๊หนิ รูปในอดีตหนิ มีมั้ย รูปในอนาคตมีมั้ย รูปในปัจจุบันมีมั้ย คำว่ารูปก็คือลมนั่นน่ะ คือรูปส่วนหนึ่ง อื่ม ไม่มี ไม่มี มันวิ่งเข้าวิ่งออก ก็แสดงว่ามัน ออกไปก็ไม่มีเราอยู่ในนั่น เข้าไปก็มีเราอยู่ในนั่น กายของเรา รูปในอดีตก็ไม่มี รูปในปัจจุบันก็ไม่มี รูปในอนาคตก็ไม่มี มันยังไม่เข้ามามันไปอยู่ไหนล่ะ ถ้าลมหายใจเป็นรูป เป็นตัวเรา เป็นตัวของเราน่ะ
ยกใส่ไตรลักษณ์ญาณล่ะทีนี้ เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ตัวจิตตัวใจที่อยู่ในความคิดนั่น ที่อยู่ในใจนั่นแหละ ความคิดก็จะเกิดขึ้น จากกองลมหายใจเข้า กองลมหายใจออก ความโลภความโกรธเกิด ขึ้นจากนี่ ความหลง เกิดขึ้นจากนี่ ถ้าไม่มีลมหายใจ จะไปโลภเอาอะไร ไม่มีลมหายใจจะไปคิดอยากได้อะไร ก็คิดไม่ได้ ต้องพิจารณาให้เห็นตามความเป็นจริง นี่แหละ
ตัวของเราในอดีตไปไหน ในอนาคตไปไหน ปัจจุบันไปไหน เห็นเป็นไตรลักษณ์ญาณ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา นี่ล่ะเรียกเห็นว่า กายในกายจริงๆ จะมาอยากเกิดได้อะไร เกิดมาเอา อะไร แม้แต่ลมหายใจเข้าออกก็ยังไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเราอยู่ มันเป็นลมของใครล่ะทีหนิ ใจมันเป็นใจของใครล่ะทีหนิ
มันมีเจ้าของอยู่เหรอ มันออกมาแล้ว สั่งไม่ให้มันออกมาได้มั้ยลม ไม่ให้มันเข้าไปได้มั้ย มันเข้าแล้ว ไม่เข้าไม่ออกได้มั้ย บังคับบัญชาได้มั้ย มันแปรปรวนเปลี่ยนแปลงอยู่อย่างงี้ เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อยู่อย่างงี้ นี่แหละคือกายในกาย แบบเห็นกายในกาย..
บางส่วนจาก สติปัฏฐาน ๔ (29:17 - 32:05)
พระธรรมเทศนา หลวงตาศิริ อินฺทสิริ วัดถ้ำผาแดง ผานิมิต
0 comments:
Post a Comment