..คนอื่นเขาจะทำยังงัยก็ช่างเขาแหล่ว ช่างแต่เขา แล้วแต่เขานั่น อิเหนาอย่าเป็นเอง เค้าหามหมูอย่าเอาคานไปสอด เขาพูดอันนั้นอันนี้อยู่ อย่าไปสอดกับเขา ช่างแต่เขาอิเหนาอย่าเป็นเอง เค้าพูดไม่ดีศีลเขาไม่ดี ก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเขา ไม่ต้องไปอบรมเขา ไม่ต้องไปบอกเขาดอก
ถ้าไปตำหนิติเขาน่ะ เขาก็โกรธ แทนที่จะ ไปตำหนิเขาน่ะ ก็เรียกว่าเราพูดส่อเสียดแล้วน่ะ เขาก็โกรธ ขึ้นมาเท่านั้น โกรธขึ้นมา ใจมันโกรธขึ้น มันก็สั่งวาจาไปพูด ออกมาน่ะ กิเลสมันก็ผลักดันออกมาทางวาจาน่ะ มายากนำเฮ็ดหยัง ดีบ่ดีมันเรื่องของไผของมันตั๊ว เค้าก็ว่าทันทีแหละ ไปยากกับเค้าทำไม ไปยุ่งกับเค้าทำไม ดีใครดีเรา ไม่ต้องไปว่าเขา
นี่แหละเค้าเรียกว่าอุเบกขา ช่วยไม่ได้ เมตตาสงสารอยู่ แต่ช่วยไม่ได้ เค้าอยากไปอบายภูมิก็ปล่อยเค้าไป เอ่อ เมื่อจิตสงบ เมื่อได้ศีลดีแล้วทีนี้ ก็สมาธิมันก็ง่ายขึ้นล่ะทีนี้..
บางส่วนจาก ศีลกับหลักการปฏิบัติ (31:44 - 33:02)
พระธรรมเทศนา หลวงตาศิริ อินฺทสิริ วัดถ้ำผาแดง ผานิมิต
0 comments:
Post a Comment