..คนมีความสงบสุข มีความเย็นใจ มีอาหารคือธรรม เครื่องหล่อเลี้ยงจิตใจเป็นที่พออยู่ พอเป็นพอไป ในอิริยาบถต่าง ๆ มีความสุขเป็นเครื่องเสวยโดยธรรมแล้ว ย่อมจะมีเมตตาจิตต่อเพื่อนมนุษย์ตลอดถึงสัตว์ทั้งหลายได้
ตรงกันข้าม เวลาใดมีแต่ความรุ่มร้อนเต็มอยู่ในหัวอกนี่แล้ว เราจะให้ความเย็นใจแก่ผู้อื่นในสถานใดไม่ได้ เพราะตัวเราเป็นฟืนเป็นไฟ ระบายออกมาช่วงใด มุมใด อาการใด ล้วนแล้วแต่ความเป็นฟืนเป็นไฟ
ทั้งที่ตนเองก็เข้าใจว่าได้ระบายออกซึ่งทุกข์ทั้งหลาย แต่คนอื่นผู้รับความระบายของตน ก็กลายเป็นฟืนเป็นไฟไปตาม ๆ กัน นี้คือความเป็นผู้มีจิตเดือดร้อน เพราะไม่มีธรรมะครองใจ ย่อมเป็นเช่นนี้
ผู้มีธรรมะครองใจ ย่อมมีความสงบเย็นใจ รู้จักบุญ รู้จักคุณ รู้จักโทษ รู้จักยับยั้งชั่งตวง ในหน้าที่การงาน การเคลื่อนไหวไปมา ทุกสิ่งทุกอย่าง ย่อมจะรู้จักดี รู้จักชั่ว รู้จักลดรู้จักละ รู้จักการประกอบในสิ่งที่ควรประกอบบำเพ็ญ และลดละปล่อยวางในสิ่งไม่ดีทั้งหลาย นี่แหละความเป็นผู้มีธรรมในใจ เป็นผู้มีคุณค่าอย่างนี้..
บางส่วนจาก จิตตภาวนาหนทางสู่ความสงบเย็นใจ
พระธรรมเทศนา หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
วันจันทร์ที่ ๒๑ มีนาคม ๒๕๓๑
0 comments:
Post a Comment