คือระบายทุกข์ด้วยอาการต่างนั้น ความจริงเป็นการเพิ่มทุกข์ขึ้นทั้งนั้นโดยเจ้าตัวไม่ทราบเลย

..ทุกข์ก็ทราบแล้วว่าทุกข์ มันเกิดขึ้นในกายในจิตของบุคคลและสัตว์ สัตว์เขาไม่รู้เรื่องวิธีปฏิบัติแก้ไข แต่เรารู้วิธีแก้ไข คำว่า “ทุกข์” เป็นสิ่งที่พึงปรารถนาแล้วหรือ ? เกิดขึ้นในกายก็ไม่เป็นสิ่งที่พึงปรารถนาเลย กายอยู่เป็นปกติสุขก็ตาม ถ้าทุกข์เกิดขึ้นจะมีความระส่ำระสาย อากัปกิริยาจะไม่น่าดูเลย

 ถ้ามันเกิดขึ้นมากๆ ยิ่งดูไม่ได้ จิตใจที่มีความทุกข์เกิดขึ้นมากๆ มันน่าดูแล้วหรือ? แสดงมาทางใดเป็นภัยไปหมด คือระบายทุกข์ด้วยอาการต่างนั้น ความจริงเป็นการเพิ่มทุกข์ขึ้นทั้งนั้นโดยเจ้าตัวไม่ทราบเลย

คนที่มีความทุกข์มากจึงต้องระบายออกในท่าต่างๆ ดังที่เราทราบกัน นั่นเขาถือว่าเป็นทางระบายออกแห่งทุกข์ แต่ความจริงแล้วเป็นการสั่งสมหรือส่งเสริมทุกข์ให้มากขึ้น

เป็นความเข้าใจเฉยๆ ว่าตนระบายทุกข์ออก คนอื่นเดือดร้อนกันแทบตาย เพราะความดุด่าว่ากล่าวแสดงกิริยาอาการที่ไม่ดีไม่งาม ออกมาจากของไม่ดีไม่งามซึ่งมีอยู่ภายในใจของตน เมื่อระบายออกไปที่ตรงไหนมันก็เดือดร้อนที่ตรงนั้น สกปรกไปด้วยกันหมด..

http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=1595&CatID=1

บางส่วนจาก อตมธรรม
พระธรรมเทศนา หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
เมื่อวันที่ ๗ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๑๙