..จิตใจของคนเราถ้าอยู่ปกติธรรมดาแล้ว มันก็เฉยไม่มีร้อนไม่มีเย็น อันนั้นมันอยู่ปกติ อันนี้มันวุ่นวายด้วยความรักด้วยความโกรธ ด้วยความหลง ด้วยความยินดี รักใคร่อันนั้นน่ะ นั่นจึงว่าเป็นของร้อน..

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี ..จิตใจของคนเราถ้าอยู่ปกติธรรมดาแล้ว มันก็เฉยไม่มีร้อนไม่มีเย็น อันนั้นมันอยู่ปกติ อันนี้มันวุ่นวายด้วยความรักด้วยความโกรธ ด้วยความหลง ด้วยความยินดี รักใคร่อันนั้นน่ะ นั่นจึงว่าเป็นของร้อน..,

..เพราะเหตุที่ไม่เห็นความร้อนนั่นเอง มันยังอยู่ในความร้อนทั้งนั้น เข้าใจว่าเป็นของเย็น เข้าใจกิเลสเป็นของตรงข้ามว่าเป็นของสบาย เป็นของดี “ความร้อน” ในที่นี่นั้น ร้อนด้วยราคะ ด้วยโทสะ ด้วยโมหะ ร้อนตั้งแต่เบื้องต้นจนอวสานที่สุด เรียกว่าความร้อน

ตาเห็นรูปสดสวยงดงาม เกิดความรักใคร่ยินดี มันร้อนอย่างไร ? เกิดความรักใคร่ยินดีเกิดความพอใจ มันร้อนอย่างไร ? ให้พิจารณาดูทำไมจึงว่ามันร้อน ?

เพราะเหตุที่ว่าความรัก ความใคร่ ความกำหนัด ความยินดี ความพอใจ ความเพลิดเพลิน เหล่านั้นมันไม่อยู่ปกติธรรมดา จิตใจของคนเราถ้าอยู่ปกติธรรมดาแล้ว มันก็เฉยไม่มีร้อนไม่มีเย็น อันนั้นมันอยู่ปกติ อันนี้มันวุ่นวายด้วยความรักด้วยความโกรธ ด้วยความหลง ด้วยความยินดี รักใคร่อันนั้นน่ะ นั่นจึงว่าเป็นของร้อน แต่คนเราไม่เห็นความร้อนอันนั้น เห็นว่าเป็นของดีซ้ำอีก

อยากจะได้รูปสวย ๆ อยากได้เสียงเพราะ ๆ กลิ่นรสชาติดี ๆ ชอบใจ โผฏฐัพพะสิ่งที่นิ่มนวล ธรรมารมณ์อารมณ์ที่มันเพลิดเพลิน นั่นแหละเข้าใจว่าเป็นของดี รูปสวย ๆ เข้าใจว่าเป็นดีเข้าใจว่าเป็นของเย็น เข้าใจว่าเป็นของชอบใจ มันชอบใจจึงว่าเป็นของเย็น

เพราะเหตุคนไม่เห็นกิเลสของตน อันว่าความยินดียินร้าย พอใจไม่พอใจนั้นเป็นตัวกิเลสทั้งหมด..

บางส่วนจาก พระธรรมเทศนาหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี - เห็นกิเลสเป็นของดี (๒๗ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๓๑)
http://tesray.com/afterhours-60