..รู้ว่าไอ่ความเพลิดเพลินอย่างนั้น มันไม่ใช่ความสุขอันเป็นแก่นสารนี่นะ มันรู้อย่างนี้ ความทำใจสงบนี่แหละ มันเป็นความสุขอันเป็นแก่นสาร

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ  ..รู้ว่าไอ่ความเพลิดเพลินอย่างนั้น มันไม่ใช่ความสุขอันเป็นแก่นสารนี่นะ มันรู้อย่างนี้ ความทำใจสงบนี่แหละ มันเป็นความสุขอันเป็นแก่นสาร//

..คำว่าเป็นผู้มีสติสัมปชัญญะนี่นะ อยู่ในตัวนี่น่ะ เมื่อมีสติสัมปชัญญะแก่กล้าอยู่ในตัวแล้ว ไอ่ธรรมะที่จะเป็นเครื่องขับกิเลส ในหัวใจนั่น มันก็เกิดขึ้นได้ระลึกขึ้นได้ มันเป็นอย่างงั้น

ครั่นเมื่อมันจะเกิดความหลงความเมาขึ้นมา ความเพลิดเพลินขึ้นมาอย่างงี้ มันจะนึกถึงสมาธิจิตเข้าไป มานึกถึง ความสุขทั้งหลายแหล่มันย่อมเกิดจากความสงบใจ

 ไม่ใช่ความสุขอันเป็นแก่นสารมันอาศัยความเพลิดเพลิน ความมัวเมาในรูปเสียงกลิ่นรสเครื่องสัมผัสต่างๆหมู่นั้น ไม่ใช่ เมื่อมันระลึกได้อย่างนี้แล้ว มันก็จะสำรวมจิตเข้าไปตั้งอยู่ภายใน มีสติไปประคับประคองไว้ ไม่เพลินไปตามรูปเสียงกลิ่นรสนั้นๆ

อย่างนี้แล้วผู้นั้นมันก็ทำความหลงให้เบาบางออกไปจากจิตใจ เรียกว่าใจไม่หลง บาดนี้นะ รู้ตัว รู้ว่าไอ่ความเพลิดเพลินอย่างนั้น มันไม่ใช่ความสุขอันเป็นแก่นสารนี่นะ มันรู้อย่างนี้ ความทำใจสงบนี่แหละ มันเป็นความสุขอันเป็นแก่นสาร

พอมันระลึกได้อย่างนี้มันก็น้อมใจลงสู่ความสงบ ใจมันก็สงบลงไปได้ ก็ได้พบกับความสุขอันแท้จริง บาดนี้ ความสุขซึ่งไม่มีกิเลสเจือปน

ไม่มีความรักความชังอยู่ในนั้นเลย มีแต่ความรู้สึกเฉยๆต่ออารมณ์ต่างๆอยู่ อย่างนี้แหละให้พึงพากันเข้าใจ..

บางส่วนจากพระธรรมเทศนา หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ - ผู้ปฏิบัติตนคือนักปฏิบัติธรรม 14 ส.ค. 32
https://youtu.be/7ZKQX9Ywhq0?t=22m43s (22:43 - 24:52)