หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ ..ดังนั้นผู้ปฏิบัติธรรมหนิ มันต้องทำจิตให้เป็นกลาง วางใจให้เป็นหนึ่ง อยู่ในระหว่างความดีและความชั่ว อยู่ในระหว่างความสรรเสริญและความนินทา
เอ๊าใครสรรเสริญมาเราก็จะไม่เพลินไม่หลงไปตาม ใครนินทาว่าร้ายมาเราก็จะไม่โกรธไม่เกลียดไม่เสียใจ เราจะอยู่ในท่ามกลาง ก็ตั้งจิตของตนลงไว้อย่างนี้
ฝึกสะกดจิตตัวเองไว้ในเวลาได้รับความกระทบกระเทือนกับคำสรรเสริญและนินทานั่นน่ะ อย่าปล่อยใจของตนให้ไหวไปตาม คำสรรเสริญและนินทานั้นๆ อย่างนี้แหละ จึงได้ชื่อว่าเป็นผู้ปฏิบัติธรรม ขอให้เข้าใจ
บางคนปฏิบัติมาตั้งนมนานกาเล เมื่อถูกคำสรรเสริญและนินทามาเข้า ก็เดือดร้อนหวั่นไหวไปเลย ไม่เป็นอันกินอันนอนก็มี อย่างนี้มันไม่ได้ผลเลยการปฏิบัติธรรมมา แม้จะปฏิบัตินมนานมาก็ชั่งนะ เป็นอันว่าไม่ได้ผล
ถ้ามันได้ผลแล้วอย่างนี้มันจะไม่หวั่นไหวไปตามเรื่องสรรเสริญและนินทา ไม่หวั่นไหวไปในเรื่องสุขเรื่องทุกข์ต่างๆหมู่นี้ สุขเกิดขึ้นมาก็ไม่เพลิดเพลิน ทุกข์เกิดขึ้นมาก็ไม่เศร้าโศกเสียใจ..
บางส่วนจาก พระธรรมเทศนา หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ - จิตนี้ฝึกยากแต่ต้องฝึกจึงดีได้ 24 ส.ค. 32
https://youtu.be/c3eErtOTN8M?t=33m15s (33:15 - 34:49)
11.1.18
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment