ถ้าผู้ใดตามรักษาจิตตัวเองอยู่ แต่เพียงว่ามันเผลอไปหน่อยหนึ่ง แล้วรู้สึกหงุดหงิดใจ ไม่พอใจกับคนคนนั้น หรือว่ากับของสิ่งนั้น หรือกับสัตว์ตัวนั้น อะไรอย่างงี้นะ พอรู้ตัวแล้ว ก็รีบกำหนดละมันทันที

หลวงปู่เหรียญ ..ถ้าผู้ใดตามรักษาจิตตัวเองอยู่ แต่เพียงว่ามันเผลอไปหน่อยหนึ่ง แล้วรู้สึกหงุดหงิดใจ ไม่พอใจกับคนคนนั้น หรือว่ากับของสิ่งนั้น หรือกับสัตว์ตัวนั้น อะไรอย่างงี้นะ พอรู้ตัวแล้ว ก็รีบกำหนดละมันทันที..//

..ไอ่ความโกรธนี้มันก็มีอยู่เป็นพื้นแห่งจิตใจ มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว บัดนี้พอได้กระทบกับเรื่องที่ไม่ พออกพอใจต่างๆ แล้วมันก็ฉุนเฉียวขึ้นมา นั่นแหละ ไอ่ความโกรธของเก่ามันลุกขึ้นแล้ว

บัดนี้พอ ยับยั้งกิเลสของเก่านั้นไม่ได้แล้วบัดหนิ มันก็ มันก็ไปนึกถึงเรื่องที่น่าเกลียดน่าชัง ที่มันกระทบกระทั่งเข้ามานั้นเข้าไปแล้วล่ะ

เอาแล้วบัดหนิ ความโกรธมันก็มีกำลังกล้าขึ้นไปเรื่อยๆ นั่นเรียกว่าสร้างความโกรธใหม่เพิ่มเติมเข้ามา

ที่นี่ถ้าผู้ใดตามรักษาจิตตัวเองอยู่ แต่เพียงว่ามันเผลอไปหน่อยหนึ่ง แล้วรู้สึกหงุดหงิดใจ ไม่พอใจกับคนคนนั้น หรือว่ากับของสิ่งนั้น หรือกับสัตว์ตัวนั้น อะไรอย่างงี้นะ พอรู้ตัวแล้ว ก็รีบกำหนดละมันทันที

ไม่วิตกวิจาร เรื่องน่าเกลียดน่าชังต่างๆหมู่นั้น ต่อไปอีก เช่นนี้แล้ว กิเลสที่มันกำเริบขึ้นมา ของเก่านั้นมันกำเริบขึ้นมา มันก็อ่อนกำลังลง แล้วก็ไม่ได้สร้างกิเลสใหม่เพิ่มเติมขึ้นมาอีก

นี่นะ เมื่อเป็นเช่นนี้กิเลสของเก่า ที่สะสมมานั้น มันก็ค่อยเบาบางไป เบาบางไป หนิพอจะเห็นลู่เห็นทางแล้วไม่ใช่เหรอ นี่ล่ะการละกิเลส มันเป็นอย่างนี้

ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นของเหลือวิสัย กิเลสมันจะมีอำนาจเหนือใจจริงจัง จนว่าใจนี้ ไม่สามารถที่จะเอาชนะมันได้เลย อย่างนี้ ไม่ใช่..


บางส่วนจากพระธรรมเทศนา หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ  - ศัตรูของชีวิตคือจิตที่ไม่ได้ฝึก
https://youtu.be/Vl2puLne-ek?t=21m24s (21:24 - 23:07)