ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็วิญญาณ(คือใจ)นี้จักได้เป็นอัตตา(ตัวตนของเรา)แล้ว วิญญาณ(คือใจ)นี้ก็ไม่พึงเป็นไปเพื่ออาพาธ อนึ่ง บุคคลพึงได้ในวิญญาณ(คือใจ)ตามใจหวัง

วิญญาณัง อนัตตา
วิญญาณ(คือใจ) เป็นอนัตตา(มิใช่ตัวตนของเรา)

วิญญานัญ จะ หิทัง ภิกขะเว อัตตา อะภะวิสสะ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็วิญญาณ(คือใจ)นี้จักได้เป็นอัตตา(ตัวตนของเรา)แล้ว

นะยิทัง วิญญาณัง อาพาธายะ สังวัตเตยยะ
วิญญาณ(คือใจ)นี้ก็ไม่พึงเป็นไปเพื่ออาพาธ

ลัพเภถะ จะ วิญญาเน
อนึ่ง บุคคลพึงได้ในวิญญาณ(คือใจ)ตามใจหวัง

เอวัง เม วิญญานัง โหตุ เอวัง เม วิญญานัง มา อโหสีติ
ว่าวิญญาณ(คือใจ)ของเรา จงเป็นอย่างนี้เถิด วิญญาณ(คือใจ)ของเรา อย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย

ยัสมา จะ โข ภิกขะเว วิญญานัง อนัตตา
ภิกษุทั้งหลาย ก็เพราะเหตุที่วิญญาณ(คือใจ)นั้นมิใช่ตัวตนของเรา

ตัสมา วิญญาณัง อาพาธายะ สังวัตตะติ
เพราะเหตุนั้น วิญญาณ(คือใจ)จึงเป็นไปเพื่ออาพาธ

นะ จะ ลัพภะติ วิญญาเน
อนึ่ง บุคคลย่อมไม่ได้ในวิญญาณ(คือใจ)ตามใจหวัง

เอวัง เม วิญญาณัง โหตุ เอวัง เม วิญญาณัง มา อโหสีติ
ว่าวิญญาณ(คือใจ)ของเรา จงเป็นอย่างนี้เถิด วิญญาณ(คือใจ)ของเรา อย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย

บางส่วนจาก อนัตตลักขณสูตร พร้อมคำแปล
https://sites.google.com/site/reddthai/xnat-tlakkhn-sutr-phrxm-kha-pael