วิมุตติสุข มันไม่ไกลนะ คนพูดไกลๆไป ก็บังไว้ ทำไมบังไว้ก็เพราะไม่เคยเห็นนี่แหละ ไม่รู้จักหนิแหละ ก็เลยพูดไปตามตำรา ตามได้ยินได้ฟังมา

หลวงตา : ..ทำจนเป็นนิสัย ทำจนมันเคยชิน ไปอะไรอยู่ก็ให้รู้ลม ไม่รู้ลมก็ให้เห็นเราอยู่ เห็นจิตอยู่ เห็นผู้รู้อยู่ รู้ลมเห็นเราหนิ เราก็คือผู้รู้นั่นล่ะ เราก็คือจิตนั่นแหละ เห็นจิตอยู่ จับเอาจิตอยู่อย่างงั้น จิตไม่ไปไหน จิตไม่ได้ทำงาน จิตก็ว่างสว่างไสว เป็นธรรมชาติอยู่

ธรรมชาตินี่แหละ คืออารมณ์พระนิพพาน ท่านเรียกว่าวิมุตติ วิมุตติสุข มันไม่ไกลนะ คนพูดไกลๆไป ก็บังไว้ ทำไมบังไว้ก็เพราะไม่เคยเห็นนี่แหละ ไม่รู้จักหนิแหละ ก็เลยพูดไปตามตำรา ตามได้ยินได้ฟังมา ถ้าผู้ที่ท่านเห็น ก็เห็นอย่างงี้แหละ

คุมจิต จับจิตเอาไว้ ผูกจิตเอาไว้ ไว้ที่หลักที่ฐานที่ลมหายใจ หรือที่ปลายจมูก หน้าอกหรือที่ไหนใครผูกได้ จับไว้ จิตไม่ได้นึกคิดปรุงแต่ง จิตไม่ทำงาน จิตก็ว่าง ไม่ได้รับโลก ไม่ได้รับอารมณ์

โลกคืออะไรล่ะ โลกคือรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ(สัมผัส) ไหลเข้าไปทางทวารทั้ง6 อารมณ์ก็นี่แหละ อารมณ์ก็เกิดจากทวารทั้ง6 เกิดจากตาหูจมูกลิ้นกายใจรับเอาอารมณ์เข้าไป ผสมจิต จิตว่างจากโลกว่างจากอารมณ์ว่างจากสมมติ

ถ้าเราจับเอาไว้ เห็นสักแต่ว่าเห็น รู้สักแต่ว่ารู้ ทราบสักแต่ว่าทราบเฉยๆ จิตไม่ได้ทำงาน ไม่ได้ไปเสวยอารมณ์ จิตก็ว่างจากโลกว่างจากอารมณ์ มันมีแค่นี้นะภาวนา ไม่มีอะไร ถ้าได้อย่างนี้ก็เรียกว่าจิตของเราเป็นเอกัคคตาจิต เอกัคคตารมณ์ อุเบกขาเอกัคคตารมณ์อยู่อย่างนี้ ไม่ว่ายืนเดินนั่งนอน จิตก็เป็นอย่างนี้ กายเราก็จะเยือกเย็น

จิตก็จะเย็น กายกับจิตมันเนื่องอยู่ด้วยกัน ถ้าจิตว่างจิตไม่ทำงาน จิตพักผ่อนเต็มที่ กายเราก็เย็น จิตเยือกเย็นเป็นสมาธิ กายก็เยือกเย็นไปด้วย ลมหายกายไม่มี มีแต่ความรู้ๆๆเฉย ใครก็ทำได้ เด็กน้อยถ้ามันมานั่งฟังมันก็ทำได้..

บางส่วนจาก 07.หลวงตาศิริ อินฺทสิริ พระธรรมเทศนาช่วงเช้า 15 พฤศจิกายน 2558
https://youtu.be/COfYEtjjSRA?t=14m34s
(14:34 - 18:04)