เอาสติไปตั้งรู้ลมไว้ที่ไหน รู้ไว้ปลายจมูกนี่ จะงอยปากนี่แหละ ซานดัง ไม่ใช่ดั้งจมูกนะ ตรงลมสุด ปลายจมูก

..ความมุ่งหมายก็คือจับเอาจิตเท่านั้นล่ะ จับเอาจิตไม่ให้จิตไปคิด ส่งนอก ไม่ให้จิตส่งนอก ส่งไปหาเรื่องนั้นเรื่องนี้ จิตส่งนอกคือกิเลสนะภิกษุ เรามานั่งอยู่หนิเพื่อคุมจิต ให้มาเสพอยู่กับลมหายใจเท่านั้นล่ะ

รู้อยู่กับลมหายใจอย่างเดียว เอาลมหายใจหนิเป็นอารมณ์ เป็นเครื่องรู้ของจิต เป็นเครื่องระลึกของสติ ท่านจึงเรียกเป็นภาษาบาลี เรียกว่า อานาปานสติ อานา ก็แปลว่าลมหายใจเข้า ปานะ ก็แปลว่าหายใจออก สติก็แปลว่าระลึกรู้ ระลึกรู้ลมเข้าลมออก

เอาสติไปตั้งรู้ลมไว้ที่ไหน รู้ไว้ปลายจมูกนี่ จะงอยปากนี่แหละ ซานดัง ไม่ใช่ดั้งจมูกนะ ตรงลมสุด ปลายจมูก ปลายไม้ ปลายมือ ปลายลม ลมมาสุดตรงนี้ ก็เรียกตรงนี้ว่าปลายจมูก มันหายใจเข้าออก มันสุดตรงนั้น ก็เอาสติไปตั้งระลึกรู้อยู่ตรงนั้นล่ะ เข้าก็รู้ว่าเข้า ออกก็รู้ว่าออก..

บางส่วนจาก 04.หลวงตาศิริ อินฺทสิริ พระธรรมเทศนาช่วงกลางคืน 13 พฤศจิกายน 2558
https://youtu.be/9fegdlbFY28?t=12m5s
(12:05 - 13:39)