อ่าวความง่วงเหงาหาวนอน ก็จะจัดเป็นความหลงได้หรือ จัดได้ซี่ เพราะว่าผู้นั้นไม่มีสติ ไม่เพ่ง ปล่อยใจให้ความง่วงเหงาหาวนอน ครอบงำไปเลย เรียกว่าน้อมไปในทางง่วงทางเหงาไป นั่นท่านเรียกว่าหลงน่ะ หลงไปตามสังขารน่ะ สังขารร่างกายอันนี้ มันเป็นไปอย่างนั้นตามเรื่องของมัน

..อ่าวความง่วงเหงาหาวนอน ก็จะจัดเป็นความหลงได้หรือ จัดได้ซี่ เพราะว่าผู้นั้นไม่มีสติ ไม่เพ่ง ปล่อยใจให้ความง่วงเหงาหาวนอน ครอบงำไปเลย เรียกว่าน้อมไปในทางง่วงทางเหงาไป นั่นท่านเรียกว่าหลงน่ะ หลงไปตามสังขารน่ะ สังขารร่างกายอันนี้ มันเป็นไปอย่างนั้นตามเรื่องของมัน

เมื่อผู้ใดรู้อย่างนี้แล้วก็สะกดจิตตัวเองไว้ เอาสติเข้าไปควบคุมจิตให้ตั้งมั่นลง ไม่โอนเอนไปตามร่างกาย เช่นนี้แล้ว ความง่วงก็ครอบงำจิตไม่ได้ เมื่อมันครอบงำจิตไม่ได้ มันก็ครอบงำกายไม่ได้ เหมือนกัน มันก็เพิกไป ถอนไป..

บางส่วนจากพระธรรมเทศนา หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ - รั้วกั้นความคะนองของจิต 1 ต.ค. 31
https://youtu.be/zoXIZnxs_cY?t=22m40s
(22:40 - 23:49)