ไม่ใช่ว่าไม่ชอบความชั่วนะ ชอบแหละมันถึงได้ยึดเอามาไว้ แล้วจึงได้แสดงความชั่วนั้นออกไป ตอบโต้กับคนอื่นต่อไป

..บางคนน่ะมีศีลแต่เวลาไม่มีเหตุมากระทบ การแสดงกิริยากาย อ่อนโยนดีเวลาที่ไม่มีเรื่องกระทบกระทั่ง การพูดจาอะไรก็อ่อนโยนนิ่มนวล เวลาไม่มีใครมายุแหย่ ครั้นพอมีผู้มากระทบกระทั่งเข้าไปแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว อาการกายวาจาไปแล้ว หยาบโลนไปต่างๆนานาแล้ว เช่นนี้ไม่จัดว่าเป็นผู้มีศีลสังวร ขอให้พึงเข้าใจ

ศีลก็ย่อมด่างพร้อยเศร้าหมองไป อยู่เรื่อยแหละ เป็นแบบนั้นน่ะ เราต้องอดต้องทนซี่ ก็ยังว่าความชั่วจะไปชอบกับมันทำไม การที่เราไม่หวั่นไหวไปตามนั่นแหละชื่อว่า ไม่ชอบกับความชั่ว การที่ปล่อยใจให้หวั่นไหว หรืออาการกายวาจาหวั่นไหวไปตาม นั่นชื่อว่าเป็นผู้ชอบกับความชั่ว ต้องให้เตือนตนอย่างนั้น

ไม่ใช่ว่าไม่ชอบความชั่วนะ ชอบแหละมันถึงได้ยึดเอามาไว้ แล้วจึงได้แสดงความชั่วนั้นออกไป ตอบโต้กับคนอื่นต่อไป ถ้าไม่ชอบแล้วอย่างนี้ ไม่ยึดถือเอาเลย

ใครจะด่าจะว่างัยก็นั่งฟังเฉยๆนี่ ไม่ต้องตอบมันไม่เอา ไอ่คำด่าว่าของคนอื่นเราก็ไม่ยึดถือเอา แล้วเราก็ไม่ตอบโต้ ผู้ใดทำได้อย่างนี้นะ ผู้นั้นชื่อว่าเป็นผู้มีศีลสังวร..

บางส่วนจากพระธรรมเทศนา หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ - ปลงขันธ์ห้าภาระอันหนัก 16 พ.ย. 31
https://youtu.be/_o99LjBk8dk?t=23m35s
(23:35 - 25:19)