สังขารมันตายได้ ธรรมะไม่ตาย ธรรมะของกลางนะ ไม่ใช่ของใคร โกรธมันไม่มี จะไปโกรธได้อย่างไรล่ะ มีเกลียดก็เกลียดได้ซิ มันไม่มีจะเกลียดได้อย่างไร ของมีจึงจะโกรธได้เกลียดได้ ต้องอาศัยกิเลส ๑,๕๐๐ ตัณหา ๑๐๘ ยังมีก็ทำได้ ต้องมีเหตุมันจึงมีผล

สังขารมันตายได้ ธรรมะไม่ตาย ธรรมะของกลางนะ ไม่ใช่ของใคร โกรธมันไม่มี จะไปโกรธได้อย่างไรล่ะ มีเกลียดก็เกลียดได้ซิ มันไม่มีจะเกลียดได้อย่างไร ของมีจึงจะโกรธได้เกลียดได้ ต้องอาศัยกิเลส ๑,๕๐๐ ตัณหา ๑๐๘ ยังมีก็ทำได้ ต้องมีเหตุมันจึงมีผล

ไม่มีเจตนาทำบาปเสียแล้วจิต ไม่เศร้าหมอง จึงปราศจากทุกข์ เจตนาละเว้นทุกลมหายใจเข้าออก ผู้ปฏิบัติจงน้อมไปปฏิบัติในกาย วาจา ใจของตน ธรรมของจริงก็จะบังเกิดทุกเมื่อ เป็นธรรมอันไม่ตาย ไม่แปรผัน เกิด แก่ เจ็บ ตายไม่มีในธรรม ด้วยอำนาจคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ประดิษฐานอยู่ที่ใจ ศีล สมาธิ ปัญญาก็มีขึ้นที่ใจ ทุกเมื่อ

บางส่วนจาก เทศนาภาษาใจ - หลวงปู่บุดดา ถาวโร
http://www.dharma-gateway.com/monk/preach/lp_budda/lp-budda-05.htm