เพราะว่าจิตใจนี้มันไม่มีรูปร่างอะไร มันยึดถือเราก็มองไม่เห็นไม่รู้ว่ามันยึดถืออย่างไร เราจะรู้ได้ก็ต่อเมื่อมีเหตุอะไรกระทบกระทั่งมา

 ..สำคัญว่ามีตัวมีตนมีเรามีเขานี่แหละ สำคัญมากทีเดียวนะ ความสำคัญนี้ มันก็เกิดจากความไม่รู้แจ้งนั่นแหละ ความไม่รู้แจ้งนั้นน่ะเป็นเหตุให้ เกิดความสำคัญผิดไป ว่าร่างกายอันนี้เป็นตัวเป็นตน เป็นเราเป็นเขา มันสำคัญจริงๆนะข้อนี้ ให้พากันใส่ใจให้มาก

เพราะว่าจิตใจนี้มันไม่มีรูปร่างอะไร มันยึดถือเราก็มองไม่เห็นไม่รู้ว่ามันยึดถืออย่างไร เราจะรู้ได้ก็ต่อเมื่อมีเหตุอะไรกระทบกระทั่งมา นั่นแหละมันเกิดความหวั่นไหวไป เสียใจดีใจบ้าง เมื่อมันเกิดกิริยาอาการอย่างนั้นขึ้นมา ผู้ที่สังเกตตัวเองอยู่เสมอก็รู้ได้ ว่านี่ใจมันยังยึดถือขันธ์ 5 อันนี้อยู่ มันถึงได้หวั่นไหวไปตาม เหตุต่างๆที่กระทบกระทั่งมา ก็รู้ได้อย่างนี้แหละ

ผู้ที่ช่างสังเกตตัวเองเรื่อยไป ทีนี้ถ้าหากว่า จิตมันปลงมันวางขันธ์ 5 นี้ได้มากเข้าไปแต่ว่ามันก็ยังปลงวางให้เด็ดขาดไม่ได้ก่อน ความหวั่นไหวไปตามเรื่องดีเรื่องชั่วต่างๆในโลกนี้มันก็น้อยลงมันก็เบาบางลง..

บางส่วนจาก ฝึกจิตอย่าให้หลงให้เมา: หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
https://youtu.be/_qIVBx0quwA?t=2m58s
(2:58 - 5:09)