ถ้าว่างจากสัตว์บุคคล ตัวตนเราเขา เมื่อตาเห็นรูป ไม่มีเรามีเขาอยู่ในนั่น ในตา จึงไม่สำคัญตน ว่ามีสัตว์บุคคลอยู่ในนั่น เห็นจึงจะสักแต่ว่าเห็นได้ ก็จะละความโลภความโกรธได้

..ถ้าเป็นสัมมาทิษฐิแล้ว ก็เป็นสัมมาทิฏฐิเรื่อยร่ำไป ถ้าเป็นมิจฉาทิฏฐิอยู่ก็มิจฉาทิฏฐิ อยู่อย่างงั้น ความเห็นนั่น เมื่อตาเห็นรูปก็ว่าเราเห็นแหละทีหนิ พวกมิจฉาทิฏฐิ หูได้ยินเสียงก็ว่าเราได้ยินแหละ ทีหนิ ถ้าขันธ์ 5 ว่างจากสัตว์บุคคล ตัวตนเราเขา ว่าทีหนิ ว่าเล่นเฉยๆ มันไม่เห็นจริงๆ

ถ้าว่างจากสัตว์บุคคล ตัวตนเราเขา เมื่อตาเห็นรูป ไม่มีเรามีเขาอยู่ในนั่น ในตา จึงไม่สำคัญตน ว่ามีสัตว์บุคคลอยู่ในนั่น เห็นจึงจะสักแต่ว่าเห็นได้ ก็จะละความโลภความโกรธได้ นี่มันง่ายมั้ยละทีนี่ ง่ายมั้ย

ถ้าเป็นสัมมาทิฏฐิแล้ว สัมมาทิฏฐิหนิ สัมมาสังกัปโป นี่ล่ะ เรียกว่าปัญญา ปัญญาเห็นชอบปัญญาชอบ ความคิดชอบ ดำริชอบ ความคิดถูกต้อง..

บางส่วนจาก ๐๖.การฝึกจิตอบรมจิต (29:15 - 30:12)
พระธรรมเทศนา หลวงตาศิริ อินฺทสิริ วัดถ้ำผาแดงผานิมิต
https://drive.google.com/folderview?id=0B6OG_Su4MwGZeVY2WW5yZ2NHYkU&usp=sharing