ไม่ปล่อยให้โลกไปผสมธรรม อารมณ์ผสมจิต จิตของเราก็ว่างจากโลก ว่างจากอารมณ์ จึงให้พิจารณาอยู่ทั้ง กลางวันและกลางคืน ยืน เดิน นั่ง นอน

..ขันธ์5 ถ้าไม่มีใครไปอุปาทานเอา มันก็ไม่เป็นไร ไม่ยึดไม่ถือเอา เกิดเองดับเอง อยู่อย่างงั้น เรียกว่า ทุกข์อริยสัจ แต่ว่าเวลามันเกิดมันดับเรารู้ไม่เท่า เอาไม่ทัน ฉะนั้น ท่านจึงให้ เมื่อมัน อายตนะภายนอก ภายในกระทบกัน สติปัญญา รู้เท่าเอาทันอยู่อย่างนี้

ไม่ปล่อยให้โลกไปผสมธรรม อารมณ์ผสมจิต จิตของเราก็ว่างจากโลก ว่างจากอารมณ์ จึงให้พิจารณาอยู่ทั้ง กลางวันและกลางคืน ยืน เดิน นั่ง นอน

 

โลกภายนอก กระทบกับโลกภายใน หรือเมื่อรูปภายนอกกับรูปภายในกระทบกัน ให้มีสติรู้เท่าอยู่ ไม่กำหนัดขัดเคือง ในโลกในอารมณ์

จิตอันใด นั่นน่ะ ไม่กำหนัดขัดเคืองในโลกในอารมณ์ ในขันธ์ 5 จิตอันนั้นก็เป็นโลกุตตรจิตนั่น จิตอันใด หากกำหนัดขัดเคืองในโลกในอารมณ์ ในขันธ์ 5 จิตนั้นก็เป็นโลกียจิต

มันก็มีแค่นี้ โลกุตตรจิต ก็จิตอยู่เหนือโลก อันนี้เป็นการเพิกโลกออกจากธรรม เพิกอารมณ์ออกจากจิต ด้วยปัญญาวิมุติ โลกุตตระ..

บางส่วนจาก โลกบังธรรม (26.20 - 27.50)

พระธรรมเทศนา หลวงตาศิริ อินฺทสิริ วัดถ้ำผาแดงผานิมิต

https://drive.google.com/file/d/0B6OG_Su4MwGZNlNjYWRTM0lVeUU/view?usp=sharing