ถ้าเครื่องอยู่มีอยู่ที่ไหนก็เย็น ถ้าเอาไม้ 2 อันถูไฟอยู่อย่างงั้น "รู้ลมเห็นเรา" อยู่อย่างงั้น จิตก็เย็น เย็นลง เย็นลง เย็นลง เยือกเย็นเป็นสมาธิอยู่ตลอดวัน

..หรือไม่อันนั้นก็เอา ไม้ไผ่ ตากให้แห้ง ตากให้แห้ง เวลาจะก่อไฟขึ้น หุงหาอาหาร ก็เอาไม้ไผ่ 2 อันถูกัน ถูเร็วเท่าไหร่ ยิ่งเกิดเป็นไฟง่าย เร็วขึ้น เคยไปถูเล่น ถูช่วยพ่อช่วยแม่ ตอนเป็นเด็ก ถูช้าก็ไม่เกิดไฟง่าย ถูเร็วๆ ถ้าเอาออกจากกัน วางออกจากกันมันก็เย็นนะ มันจะเย็น ไม่เกิดเป็นไฟง่าย ถ้ามันออกจากกัน

ให้มันเสพกัน มันถูกันอยู่อย่างงั้น ถูกันอยู่อย่างงั้น มันจะร้อนขึ้นร้อนขึ้นร้อนขึ้น

อันนี้จิตของเรา มาถูกันกับลม เสพกับลม มันจะเย็นนะ ตรงกันข้าม จิตของเราจะเยือกเย็นเป็นสมาธินะ เย็นลง เย็นลง เย็นลง แล้วทีนี้ เย็นลง เย็นลง ว่าง สว่าง ผ่องใสขึ้น มีแต่ความรู้ รู้ รู้ เฉย นี่ล่ะ อุเบกขา เอกัคคตารมณ์

ก็เรียกว่าเราได้เจโตวิมุต ได้สมถะ นี่ล่ะสมถะ นี่ล่ะ เป็นเครื่องอยู่ของสมณะ หรือเรียกว่าวิหารธรรม ธรรมเป็นเครื่องอยู่ ก็คือสมถะ..

..ถ้าเครื่องอยู่มีอยู่ที่ไหนก็เย็น ถ้าเอาไม้ 2 อันถูไฟอยู่อย่างงั้น "รู้ลมเห็นเรา" อยู่อย่างงั้น จิตก็เย็น เย็นลง เย็นลง เย็นลง เยือกเย็นเป็นสมาธิอยู่ตลอดวัน จิตไม่ออกไปเที่ยว หาเสพอารมณ์ภายนอก
จิตก็มีปิติสุข อยู่อย่างงั้น สบาย ยืนก็สบาย เดินก็สบาย นั่งก็สบาย นอนก็สบาย..

บางส่วนจากพระธรรมเทศนา มาร (๐๕.มาร, 17.35 - 19.21)
หลวงตาศิริ อินฺทสิริ วัดถ้ำผาแดง ผานิมิต

 https://drive.google.com/folderview?id=0B6OG_Su4MwGZZzJQZkFDckxyTG8&usp=sharing