..เราไม่ใช้ผ้าห่มหนาว ใช้สังฆาฏิกับจีวรพับ ให้เท่านั้น เราไม่เคยมีผ้าห่มติดตัวไป จะหนาวขนาดไหนก็ให้เท่านั้น บางคืนตลอดรุ่งไม่หลับเลย
แต่กลางคืนต้องภาวนานะ ไม่ภาวนาอยู่ไม่ได้ มันหนาวมาก พอภาวนาจิตเข้าข้างในๆ แล้วหายเงียบเลย จนกระทั่งออกจากภาวนาจะเริ่มหนาวอีก จะนอนให้หลับไม่หลับต้องภาวนาอีก
บางคืนนอนไม่ได้ตลอดรุ่งเลย มันนอนไม่หลับเลยตลอดรุ่ง มีแต่ต้องภาวนามากๆ คือเวลาเราภาวนานี้จิตมันเข้าข้างใน จิตเข้าข้างในจะไม่หนาว อยู่ๆ หายเงียบไปเลย
ทีนี้พอเวลาออกจากภาวนามันเริ่มหนาว เราจะนอนให้หลับตอนนั้น ความหลับสู้ความหนาวไม่ได้ มันไม่หลับ มันหนาวตลอด สุดท้ายก็ต้องมานั่งภาวนา ต้องแบ่งเวลากับกลางวัน กลางวันเดินมากๆ กลางคืนเดินไม่ได้ มันหนาวมาก กลางคืนออกเดินจงกรมไม่ได้ ประมาณ ๒ ทุ่มนี้จะตัวแข็งไปแล้วนะมันหนาวมาก ต้องเข้าที่ละ ต้องอาศัยภาวนา..
..เป็นอย่างนั้นละ ภาวนาอยู่ป่าอยู่เขาหนาวอย่างนั้นละ..
บางส่วนจาก จิตเข้าข้างในจะไม่หนาว
พระธรรมเทศนา หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
เมื่อวันที่ ๒ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๕๑
0 comments:
Post a Comment