ใจที่กำลังทุกข์กำลังร้อนด้วยความโลภโกรธหลงจะไม่มีพลังเมตตาแผ่ไปได้เลย

..ใจที่กำลังทุกข์กำลังร้อนด้วยความโลภโกรธหลงจะไม่มีพลังเมตตาแผ่ไปได้เลย..

..ผู้จะเมตตาผู้ใดได้ต้องมีเมตตาต่อตนเองก่อน คือต้องทำใจตนเองให้เยือกเย็นเป็นสุขก่อน ความเยือกเย็นเป็นสุขก็คือผลของเมตตานั่นเอง พลังของเมตตานั่นเอง ซึ่งต้องมีในใจตนเสียก่อน หรือมีต่อตนเองเสียก่อน

ไม่เช่นนั้นก็จะไม่มีไปเมตตาผู้อื่น หรือจะเมตตาผู้อื่นไม่ได้นั่นเอง เพราะใจไม่มีพลังเมตตาที่จะเผื่อแผ่ไปให้ผู้อื่นเป็นสุขได้ พึงทำความเข้าใจให้ถูกต้องในข้อนี้

ไม่เช่นนั้นอาจเห็นผิดไป ว่าการเมตตาตนเองก่อนเป็นการเห็นแก่ตัว การทำใจให้สงบเยือกเย็นเป็นผลของความเมตตาตนเองไม่เป็นการเห็นแก่ตัว เพราะไม่มีผู้ใดต้องเสียประโยชน์จากเหตุนี้ มีแต่จะได้ประโยชน์อย่างยิ่งเท่านั้น

การเมตตาตนเองเช่นนี้เป็นความดีที่ไม่มีจุดด่างพร้อย ไม่มีผลเสียแก่ผู้ใดทั้งสิ้น ตรงกันข้ามจะเป็นประโยชน์ใหญ่ยิ่งกว้างขวางสืบไป

คนใจดีมีความสงบเยือกเย็นเพียงคนเดียวสามารถยังให้เกิดความร่มเย็นเป็นสุข ได้มากมายนัก เช่นเดียวกับคนใจไม่ดีมีความวุ่นวายเร่าร้อนเพียงคนเดียวก็สามารถยังให้เกิด ความทุกข์ความร้อนได้มากมายนัก เมตตาตนเองก็คือทำตนเองให้มีใจที่ดี ที่สงบเย็น เป็นสุข มีเมตตา ทำให้ได้ก่อน แล้วจึงจะแผ่เมตตานั้นไปถึงผู้อื่นได้ จากใจผู้สงบเย็นบรรเทาเบาบางแล้วจากความโลภความโกรธความหลง..

http://www.dharmamag.com/mag/index.php/enlighten-mind-issues/1162-2015-02-12-09-40-37

บางส่วนจาก แสงส่องใจให้เพียงพรหม
เทศนานิพนธ์ ใน สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก