เวลาเข้าสมาธิ ถึงอัปปนาฌาน อัปปนาสมาธิ ตัวเราก็ไม่มีนะ ว่างไปหมดเลย มีเป็นบางครั้ง ไม่มีเป็นบางคราว คราวนอนหลับ คราวเข้าสมาธิ ตัวเราไม่มี "มีแต่ความรู้ ๆ ๆ ว่างอยู่เฉย ๆ เวลานอนหลับตัวรู้ก็ไม่หลับ มันหลับไม่เป็น มันตื่นไม่เป็น มันรู้อยู่อย่างงั้น ตัวผู้รู้นั่น"

หลวงตาศิริ อินฺทสิริ ..พญาจิตราชมันหยุดทำงาน ชั่วเวลานอนหลับ ท่านจึงว่าเวลาหลับนั่นล่ะ ตัวเราไปไหนนั่นล่ะ พญาจิตราชมันพักผ่อน ตัวเรามีเป็นบางครั้ง ไม่มีเป็นบางคราว นั่นน่ะ คราว ที่นอนหลับ ตัวเราไปไหนล่ะ ตื่นขึ้นจึงมีเรานะ เวลานอนหลับไม่มี

เวลาเข้าสมาธิ ถึงอัปปนาฌาน อัปปนาสมาธิ ตัวเราก็ไม่มีนะ ว่างไปหมดเลย มีเป็นบางครั้ง ไม่มีเป็นบางคราว คราวนอนหลับ คราวเข้าสมาธิ ตัวเราไม่มี

"มีแต่ความรู้ ๆ ๆ ว่างอยู่เฉย ๆ เวลานอนหลับตัวรู้ก็ไม่หลับ มันหลับไม่เป็น มันตื่นไม่เป็น มันรู้อยู่อย่างงั้น ตัวผู้รู้นั่น"

เวลาคนไปปลุกมันก็ตื่นขึ้นอีก ตื่นขึ้นมารับอารมณ์อีก เอ๊อ ๆ อ๊า ๆ ขึ้นมาล่ะ ละเมอเฟ้อฝันง่วงนอน ตื่นใหม่ ๆ ไม่ได้สติ เอ๊อ ๆ อ๊า ๆ ไป นั่นล่ะ มันเป็นอยู่อย่างงี้ ไม่มีอะไร มีแต่เกิดกับดับ

มีแต่ทุกข์เกิด ทุกข์ดับ พิจารณาให้เห็นทุกข์ จึงจะเบื่อหน่ายในทุกข์ เบื่อหน่ายในขันธ์ 5 ถ้าไม่เบื่อหน่ายก็อยากกลับมาเกิดอีก ถ้าเบื่อหน่ายแล้วไม่มาเกิดอีกดอก มันไม่มีอะไรอยู่ในนี้ มีแต่ธาตุขันธ์ อิงอาศัยกันเกิดอยู่แค่นั้น..

บางส่วนจาก ตั้งใจอย่าได้ประมาท พระธรรมเทศนา หลวงตาศิริ อินฺทสิริ วัดถ้ำผาแดงผานิมิต
https://drive.google.com/file/d/0B6OG_Su4MwGZTFdLX2dhVGxrX1k/view?usp=sharing
(46.23 - 47.58)