มันแก่เองของมัน ไม่มีใครบอกมันแก่ มันก็แก่เดือน แก่ปี แก่วัน แก่เดือน แก่ปีขึ้นไป ปีนี้ก็แก่กว่าปีที่แล้วแล้ว ทำไมถึงแก่ มันธรรมดา เข้าใจมั้ย กาลเวลากลืนกินมัน นี่เรียกว่าอนิจจัง ไม่เที่ยง ทุกขัง อนัตตา มันแก่เองของมัน มันเป็นเองของมัน เรียกว่ามันไม่เที่ยง เรียกว่าธรรมดา รู้จักธรรมดาไหม

..เราทำไมถึงแก่ ก็มันไม่เที่ยง ถ้ามันเที่ยงอยู่เราจะแก่ไหมล่ะ เราแก่เป็นธรรมดา เพราะกฎไตรลักษณ์ญาณ กฎธรรมชาติ เรียกว่าธรรมชาติกลืนกินสัตว์โลก เราจึงแก่เป็นธรรมดา ใช่ไหม บอกได้ไหมไม่ให้แก่ หือ โอ้ นั่นน่ะ เข้าใจ เข้าใจธรรมดา

มันแก่เองของมัน ไม่มีใครบอกมันแก่ มันก็แก่เดือน แก่ปี แก่วัน แก่เดือน แก่ปีขึ้นไป ปีนี้ก็แก่กว่าปีที่แล้วแล้ว ทำไมถึงแก่ มันธรรมดา เข้าใจมั้ย กาลเวลากลืนกินมัน

นี่เรียกว่าอนิจจัง ไม่เที่ยง ทุกขัง อนัตตา มันแก่เองของมัน มันเป็นเองของมัน เรียกว่ามันไม่เที่ยง เรียกว่าธรรมดา รู้จักธรรมดาไหม อันนี้ก็ผู้ที่เห็นธรรมดาอย่างนี้ ก็เรียกว่าดวงตาเห็นธรรมได้ไหม  หือ เข้าใจไหมทีหนิ พอนึกออกไหม รู้จักธรรมดาหรือยัง

หือ ดวงตาเห็นธรรมแล้ว ไม่ลูบคลำในหนทาง จะไปย้อมมันก็คือเก่าผม มันก็ออกมาอยู่คือเก่า หน้าเรามันก็แก่อยู่คือเก่า เพราะมันเป็นธรรมดา มันเป็นธรรมชาติอยู่อย่างงี้ เราปล่อยวางปลง เรียกว่าปลง ให้กับธรรมชาติ ธรรมดาเขาไปเสีย นะ นี่รู้จักธรรมดาไหม..

บางส่วนจาก พระธรรมเทศนาหลวงตาศิริ อินฺทสิริ ๐๕. แสดงธรรม ณ วัดหลังศาล จ.ภูเก็ต ๒๒ พ.ค. ๕๙
https://youtu.be/4fWn0gbwlX0?t=20m48s
(20:48 - 22:36)