เราลองสังเกตดู จิตของเรา ถ้าไม่พอใจในผู้ใดแล้ว จะชอบคิดเรื่องผู้นั้นมาก โกรธให้ใครแล้ว คิดได้ทั้งวันทั้งคืน โดยไม่ได้คำนึงถึงเวล่ำเวลา ไม่คำนึงถึงความผิดถูกชั่วดีเลย นี่ เมื่อเป็นเช่นนั้นเราจะเห็นว่าจิตของเรามันฉลาดที่ไหน

..เราลองสังเกตดู จิตของเรา ถ้าไม่พอใจในผู้ใดแล้ว จะชอบคิดเรื่องผู้นั้นมาก โกรธให้ใครแล้ว คิดได้ทั้งวันทั้งคืน โดยไม่ได้คำนึงถึงเวล่ำเวลา ไม่คำนึงถึงความผิดถูกชั่วดีเลย นี่ เมื่อเป็นเช่นนั้นเราจะเห็นว่าจิตของเรามันฉลาดที่ไหน

ชั่วก็ทราบแล้วว่าคนนั้นเค้าเป็นคนชั่วไม่เป็นที่ชอบใจ เหตุใดจึงสนใจคิดเรื่องเค้ามากไป เค้ามาทำความพอใจให้แก่เราจนถึงกับโกรธให้เค้า "ความโกรธให้เขาก็เป็นความผิดแล้ว" ยังต้องไปคิดเสริมความโกรธ เกี่ยวกับบุคคลผู้นั้นให้มากขึ้นไปอีก

จะสมชื่อว่าเราเป็นผู้ปฏิบัติ ฉลาด เพื่อแก้ทุกข์เพื่อแก้ความไม่ดีนั้นได้อย่างไร นอกจากว่าจะเห็นความไม่ดีนั้น ว่าเป็นของดี จึงพอใจโกรธ พอใจนำเรื่องมาคิดมาอ่านอยู่ตลอดเวลา..

บางส่วนจากพระธรรมเทศนา หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน - นักบวชพึงมุ่งหมุนธรรมจักร 16 พ.ค. 2510
https://youtu.be/sMIsKmSAPbQ?t=19m13s
(19:13 - 20:06)