เมื่อบุคคลน้อมธรรมะอันเป็นฝ่ายกุศลเข้ามาสู่จิตใจนี้ ให้มากเข้าไปมากเข้าไปโดยลำดับแล้วอย่างนี้ กิเลส มันจะไปอยู่ได้ยังงัย เพราะว่าจิตของผู้นั้น ชอบใจกับบุญกับกุศล ชอบใจกับธรรมะของจริง ของไม่จริงไม่ชอบ บาปอกุศลก็ไม่ชอบ อย่างนี้นะ เมื่อจิตนี้ไม่ชอบแล้ว ไม่สั่งสมมันแล้ว กิเลสบาปอธรรมเหล่านั้น มันก็ตั้งอยู่ไม่ได้ มันก็ระงับไป

..เมื่อบุคคลน้อมธรรมะอันเป็นฝ่ายกุศลเข้ามาสู่จิตใจนี้ ให้มากเข้าไปมากเข้าไปโดยลำดับแล้วอย่างนี้ กิเลส มันจะไปอยู่ได้ยังงัย เพราะว่าจิตของผู้นั้น ชอบใจกับบุญกับกุศล ชอบใจกับธรรมะของจริง ของไม่จริงไม่ชอบ บาปอกุศลก็ไม่ชอบ อย่างนี้นะ

 เมื่อจิตนี้ไม่ชอบแล้ว ไม่สั่งสมมันแล้ว กิเลสบาปอธรรมเหล่านั้น มันก็ตั้งอยู่ไม่ได้ มันก็ระงับไป เมื่อกิเลสบาปอธรรมเหล่านั้นระงับไป ธรรมที่เป็นกุศลมันก็เกิดขึ้นแทนแล้วบัดนี้ จิตใจก็สงบสบายเยือกเย็น มีปัญญารู้แจ้งในขันธ์ 5 นี่ตามเป็นจริงได้

ในเมื่ออกุศลดับไปแล้วนะ กุศลเกิดขึ้นแล้วย่อมมีปัญญาแหละคนเราน่ะ ปัญญาย่อมเกิดจากบุญกุศลนี้เองนะ ไม่ใช่อย่างอื่นใด..

บางส่วนจาก พระธรรมเทศนา หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ - ข้อปฏิบัติของนักบวช 11 ม.ค. 31
https://youtu.be/C3UqaW09gdc?t=8m7s
(8:07 - 9:20)