สำหรับผู้ที่ประพฤติปฏิบัติธรรม ให้แก่กล้าขึ้นไป แล้วมันจะไม่ยินดีอยู่ในความสุขชั่วคราวนั้นเลย เมื่อมันมองเห็นความสุขอันไพบูลย์ อันเกิดจากความสงบใจ เกิดจากปัญญาความรู้แจ้งเห็นจริงในนามในรูปอันนี้ ตามเป็นจริงแล้วปล่อยวางไว้ตามสภาพ ถ้าปล่อยวางขันธ์ 5 นี้ลงได้จริง จิตใจมันก็รวมลงไปได้ อยู่ได้นาน นี่แหละความสุข อย่างนี้แหละ นักปราชญ์ทั้งหลายท่านต้องการ

..แต่ความสุขในที่นี้ หมายเอาความสุขอันเกิดจากความสงบของดวงจิตนี้ต่างหาก ไม่ได้หมายเอาความสุขที่อิงอาศัยสิ่งของดังกล่าวมานั้น เพราะอันนั้นมันเป็นความสุขชั่วคราวหนึ่ง สำหรับผู้ที่ประพฤติปฏิบัติธรรม ให้แก่กล้าขึ้นไป แล้วมันจะไม่ยินดีอยู่ในความสุขชั่วคราวนั้นเลย เมื่อมันมองเห็นความสุขอันไพบูลย์

อันเกิดจากความสงบใจ เกิดจากปัญญาความรู้แจ้งเห็นจริงในนามในรูปอันนี้ ตามเป็นจริงแล้วปล่อยวางไว้ตามสภาพ ถ้าปล่อยวางขันธ์ 5 นี้ลงได้จริง จิตใจมันก็รวมลงไปได้ อยู่ได้นาน นี่แหละความสุข อย่างนี้แหละ นักปราชญ์ทั้งหลายท่านต้องการ

ตรงกันข้าม ปัญจุปาทานักขันธา ทุกขา ความเข้าไปยึดขันธ์ 5 นี้ว่าเป็นตัวเป็นตนเป็นเราเป็นเขานั่นเป็นทุกข์ อันนี้ท่านเรียกว่าทุกข์รวบยอด บรรดาทุกข์ทั้งหลายมันก็มารวมอยู่ที่ใจยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ 5 ว่าเป็นตัวเป็นตนนี่แหละ

มันมารวมกันอยู่นี่หมดเลย ตรงกันข้าม ความสุขอันสุดยอด มันก็มารวมอยู่ที่จิตใจปล่อยวางขันธ์ 5 ตามสภาพไว้ ไม่ได้หลงใหลถือมั่นว่าเป็นเราเป็นเขาเป็นตัวเป็นตนเลย อันนี้เป็นความสุขอย่างยอดเยี่ยมเลยทีเดียว ถึงแม้จะปล่อยวางได้ชั่วคราว ก็ยังนับว่าเป็นสุขอันมีรสชาติอร่อยมากทีเดียว..

บางส่วนจากพระธรรมเทศนา หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ - มุ่งความสงบ 30 ก.ค 31
https://youtu.be/WsKHemGhOgQ?t=12m30s
(12:30 - 14:38)