ลำพังแต่ทำบุญให้ทาน ทำกุศลตามประเพณีนิยม กันเท่านี้นี่ มันก็ยังไม่เกิดปัญญา ไม่เป็นทางหลุดพ้นไปได้ ได้แต่บุญเฉยๆไม่ได้กุศล ให้พึงเข้าใจ

..นี่ล่ะ จึงถูกทาง และก็จึงเป็นประโยชน์แท้ ทั้งนักบวชทั้งคฤหัสถ์ ย่อมปฏิบัติธรรมอันเดียวกันนี่แหละ ปฏิบัติกาย ปฏิบัติวาจาให้เป็นศีล ปฏิบัติใจให้เป็นธรรม อบรมปัญญาให้เกิดขึ้นเพื่อละอาสวะกิเลส ให้ขาดจากสันดาน ลำพังแต่ทำบุญให้ทาน ทำกุศลตามประเพณีนิยม กันเท่านี้นี่ มันก็ยังไม่เกิดปัญญา ไม่เป็นทางหลุดพ้นไปได้ ได้แต่บุญเฉยๆไม่ได้กุศล ให้พึงเข้าใจ

ได้แต่บุญนั้น ก็ได้แต่ความเบิกบานใจ จิตใจผ่องใสเบิกบาน  นั่นแหละเวลาบุญมันเกิดขึ้นในใจ แต่มันไม่มีปัญญาเฉลียวฉลาด พิจารณาธรรมอันละเอียดเข้าไปกว่านั้น ต่อเมื่อใดบำเพ็ญสมาธิจิตนี้ให้บังเกิดขึ้น แล้วบัดนี่ มันจึงน้อมใจพิจารณา ไปในทางละทางถอน อุปาทานความยึดมั่นถือมั่นต่างๆ

ตัวเองสอนตัวเองอยู่อย่างนั้นแหละ ให้พึงเข้าใจ ถ้าผู้ใดตั้งใจมั่นแล้ว มันจึงสอนตัวเองได้ ถ้าตั้งใจให้มั่นไม่ได้แล้วก็สอนตัวเองไม่ได้เลย ธรรมะ คำสอนของพระพุทธเจ้าก็ไม่ปรากฎในใจ ของผู้นั้นโดยแจ่มแจ้งได้..

บางส่วนจากพระธรรมเทศนา หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
การละกิเลสไปพร้อมกับการสร้างคุณธรรม 2 ธ.ค. 30
https://youtu.be/9vRFoM8mIUg?t=23m7s
(23:07 - 25:03)