ถ้าศีลเป็นโลกุตระ โลกุตระศีล ศีลตัวนี้ต้องอาศัยสมาธิปัญญาด้วย ศีลของโลกุตระศีล ศีลมันเป็นเองนะ ไม่ได้คุมยากนะ อันนี้เรามาอดเอาอดเอา มันจะผิดกันมันจะเถียงกัน นี่เรียกว่าอดเอาเฉยๆ ตทังควิมุตติ หลุดพ้นเพราะอดไว้ข่มไว้

..ถ้าศีลเป็นโลกุตระ โลกุตระศีล ศีลตัวนี้ต้องอาศัยสมาธิปัญญาด้วย ศีลของโลกุตระศีล ศีลมันเป็นเองนะ ไม่ได้คุมยากนะ อันนี้เรามาอดเอาอดเอา มันจะผิดกันมันจะเถียงกัน นี่เรียกว่าอดเอาเฉยๆ ตทังควิมุตติ หลุดพ้นเพราะอดไว้ข่มไว้

เหมือนกับคนมีกำลังแข็งแรง ข่มคอคนอ่อนแอลงไว้ ข่มคอกิเลสลงไว้ อดเอาอดเอา อย่าไปลักของเขา อย่าไปฆ่าสัตว์ อย่าไปลักทรัพย์ อย่าไปประพฤติผิดในกาม อย่าไปพูดปดมดเท็จ อันนี้อาศัยข่มไว้ คุมไว้อันนี้

ถ้าอริยกันตศีล ศีลของพระอริยบุคคล เราได้เป็นอริยบุคคลแล้ว ศีลต้องเป็นโลกุตระ ไม่กล้าไปทำบาปในที่ลับที่แจ้งแล้วทีนี้ เป็นอริยบุคคลตลอด หันหน้าเข้าสู่พระนิพพาน

อันนี้ มันทำยังกลับกลอกอยู่ อุปะธัมโมหนิ ศีลยังกลับกลอกอยู่ เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ขาดกระท่อนกระแท่นไป เดี๋ยวก็เป็นเปรตเป็นผี เดี๋ยวก็เป็นคนอยู่ ก็เป็นไปจากศีลนี่ล่ะ เป็นเปรตน่ะ เป็นสัตว์นรกก็เป็นไปจากนี่แหละ มนุสสเปโต มนุสสเทโว ก็เป็นไปนี่ล่ะ ไปจากขันธ์ 5 นี่ล่ะ กายเป็นมนุษย์อยู่

เป็นมุนษย์แต่กาย วาจาใจ มันเป็นเปรตเป็นผี เค้าจึงเรียกว่ามนุสสเปโต มันไม่อยู่ที่ไหนนะ ตัวศีลนี่สำคัญมาก ทำศีลเป็นเองไม่สมาทานศีลก็ได้..

บางส่วนจาก ศีล ทาน ภาวนา (16:46 - 18.46)
พระธรรมเทศนา หลวงตาศิริ อินฺทสิริ วัดถ้ำผาแดงผานิมิต
https://drive.google.com/file/d/0B6OG_Su4MwGZOUpzSWRod1ctd3M/view?usp=sharing