แต่ก็ทานก็ยังมีอยู่คือเก่านั่นล่ะ ถ้าหากว่าศีลไม่ดี ถ้าหากธาตุแตกขันธ์ดับ เราไม่ได้มนุษย์สมบัติเราก็ไปเกิดเป็นสัตว์ เดรัจฉานก็ได้

..ทานมากเท่าไหร่ก็ตาม ถ้าไม่มีศีล ศีลเป็นผู้รับผลของทาน ถ้าศีลไม่ดีก็เปรียบเสมือนโอ่งรั่วไหแตก ฝนห่าใหญ่ตกลงมา ตื่นเช้ามา ก็ไม่มีน้ำเหลือค้างอยู่ โอ่งรั่วไหแตกเปรียบเสมือนใจของเรา ผู้รับก็คือใจ ผู้ให้ก็คือใจ ผู้รับก็คือใจ

ถ้าใจไม่ดี ผลทานก็ไม่มีที่จะเก็บ ไม่รู้จะไปเก็บที่ไหน ทานไปแล้วเจ้าของยังไปฆ่าสัตว์ลักทรัพย์ประพฤติผิดในกามอยู่ ผลทานอันนั้นก็ ไม่มี ไม่มีผล เข้าใจมั้ย เก็บไม่อยู่ เพราะว่าใจไม่ดี ใจเป็นผู้รับผลของทาน ศีลเป็นผู้รับผลของทาน ศีลกับทานก็ต้องเกี่ยวเนื่องกันอยู่อย่างงี้

แต่ก็ทานก็ยังมีอยู่คือเก่านั่นล่ะ ถ้าหากว่าศีลไม่ดี ถ้าหากธาตุแตกขันธ์ดับ เราไม่ได้มนุษย์สมบัติเราก็ไปเกิดเป็นสัตว์ เดรัจฉานก็ได้ ถ้าไปเป็นสัตว์เดรัจฉานก็จะได้ไปเกิด ที่อุดมสมบูรณ์ ที่เขามีอยู่มีกินเกิดเป็นวัวเป็นควาย เกิดเป็นหมา ก็เป็นหมาเศรษฐี คนก็ได้เป็นขี้ข้าหมาล่ะน่ะ ผลของทานเขาน่ะ ถ้าเป็นหมาเศรษฐี เศรษฐีก็ต้องให้คนใช้ดูแล อาบน้ำ อะไรให้ ซื้ออาหารมาให้

ผลของทานไม่หายนะ ยังมีอยู่คือเก่า แม้จะไปอบายภูมิอยู่ เป็นสัตว์เดรัจฉานก็ยังไปดลบันดาลให้มีอยู่มีกินคือเก่า เรียกว่า ทานกับศีล จะได้มนุษย์สมบัติ และก็สวรรค์สมบัติ..

บางส่วนจาก บารมี ๑๐ ทัศ (19:55 - 21:50)

พระธรรมเทศนา หลวงตาศิริ อินฺทสิริ วัดถ้ำผาแดงผานิมิต

https://drive.google.com/file/d/0B6OG_Su4MwGZbjZkS3gxeWxjQW8/view?usp=sharing