ว่างเบา เดินก็เหมือนเดินอยู่ในอากาศเวหา นั่งก็เหมือนนั่งอยู่ในอากาศเวหา ไม่เคยเจ็บเคยปวด ยืนก็เบาตนเบาตัวสุขสบายอยู่นั่นน่ะ ถ้าสมาธิมันเป็นเอง นั่นแหละ เครื่องอยู่

..เร่งทำเอา เพียรทำเอา มันเจ็บมันปวดก็แล้วแต่ สติอย่าให้หนีจากลมหายใจก็แล้วกัน แนบสนิทติดกันอยู่อย่างงี้ เมื่อเห็นว่าสติ เห็นว่าลมเบาลงก็รู้ว่าเบา เห็นลมหายก็รู้ว่าหายเฉยๆ ไม่ต้องไปค้น ไปดึงขึ้นมาอีก ให้เอาอยู่อย่างงี้ นะ ทำอยู่อย่างนี้ เอาไปเอามาก็ชำนิชำนาญขึ้นมา ทำอยู่ประจำเรื่อยๆก็เป็นนิสัยล่ะทีนี้

สมาธิเป็นเอง อยู่เฉยๆก็เกิดสมาธิ สมาธิเป็น สมาธิอย่างที่อธิบายให้ฟัง ไม่ต้องออกท่าออกทาง ออกวิธีเก้อๆกังๆอะไรอีก มันเป็นไปเองอยู่อย่างงั้น ว่างเบา เดินก็เหมือนเดินอยู่ในอากาศเวหา นั่งก็เหมือนนั่งอยู่ในอากาศเวหา ไม่เคยเจ็บเคยปวด ยืนก็เบาตนเบาตัวสุขสบายอยู่นั่นน่ะ ถ้าสมาธิมันเป็นเอง นั่นแหละ เครื่องอยู่ ของสมณะ สมถะ เป็นเครื่องอยู่ของสมณะ เครื่องอยู่ของผู้ปฏิบัติ..

..มีเครื่องอยู่แล้ว มีวิหารธรรม ธรรมเป็นเครื่องอยู่ของจิตน่ะ ไม่ได้เกี่ยวกับอะไรเลย เอ้อให้ทำเอารีบทำเอา..

บางส่วนจาก กำหนดสติให้ชำนาญ (05:22 - 06:38, 06:44 - 06:56)

พระธรรมเทศนาหลวงตาศิริ อินฺทสิริ วัดถ้ำผาแดงผานิมิต

https://drive.google.com/file/d/0B6OG_Su4MwGZaHpPa25EdkppM0E/view?usp=sharing