เห็นไม่เที่ยง เห็นกายนี่ล่ะมันไม่เที่ยง มันเป็นทุกข์มันทนอยู่คือเก่าไม่ได้ มันแปรปรวนสภาพอยู่ตลอดวันตลอดคืน เรียกว่าทุกขัง

..เห็นไม่เที่ยง เห็นกายนี่ล่ะมันไม่เที่ยง มันเป็นทุกข์มันทนอยู่คือเก่าไม่ได้ มันแปรปรวนสภาพอยู่ตลอดวันตลอดคืน เรียกว่าทุกขัง

อนัตตา ไม่ได้อยู่ใต้บังคับบัญชาของใคร สั่งก็ไม่ได้ บอกก็ไม่ได้ มันไม่มีเจ้าของ มันไม่ใช่อัตตา มันเป็นอนัตตา นี่ ไม่มีตัวไม่มีตนมันเป็นอนัตตา มันบังคับบัญชาไม่ได้

ท่านก็ให้ดูตั้งแต่เราเกิดใหม่ๆ นู้นล่ะ ออกมาจากท้องแม่ใหม่ๆ นู้นล่ะ เป็นทารกนอนแบเบาะอยู่ จะเห็นมันเป็นอนิจจัง มันไม่เที่ยง ต่อมาก็อยู่มาได้ ก็มาเป็นเด็กเล็ก เปลี่ยนสภาพ แปรปรวนเปลี่ยนแปลงอยู่อย่างงี้ การแปรปรวนเปลี่ยนแปลงอยู่ มันทนอยู่เหมือนเดิมไม่ได้ มันต้องโตขั้นมา เพราะเอาอาหารเอานมเอาอะไรให้กิน ก็โตแปรปรวนนี่ล่ะแปรปรวนเปลี่ยนแปลง

ความแปรปรวนเปลี่ยนแปลงนี่ล่ะ เรียกว่าทุกขัง ทนอยู่คือเก่าไม่ได้ ต่อมามันก็เป็นเด็กโต จากทารกแล้วก็มาเป็นเด็กเล็ก เปลี่ยนมามั้ยเราถึงขนาดนี่ นี่ล่ะมันเที่ยงมั้ยทีนี้..

บางส่วนจาก สติปัฏฐาน ๔ (20:50 - 22:20)
พระธรรมเทศนา หลวงตาศิริ อินฺทสิริ วัดถ้ำผาแดง ผานิมิต

https://drive.google.com/file/d/0B6OG_Su4MwGZd2p1UE1zZEtxb3M/view?usp=sharing