..ไม่อยากมาใกล้กันดอก พอจิตเริ่มสงบเริ่มเห็นความสงบขึ้นหนิ ไม่อยากมาใกล้เพื่อนดอก เห็นตัวเองนี่ล่ะ หรอยหนี พยายามออกหนีห่าง กลัวมันจะเสื่อมกลัวมันจะไม่สงบ พอรู้ทางมัน ว่างๆมันเยือกเย็นลง ไม่อยากไปพูดกับใครดอก
หาหลบหลีกหนี ที่ไหนมันจะไกล ไม่ให้มีเพื่อนไปคุยด้วย ไม่ได้ยินเสียงกันนั่นน่ะ จะเอาให้มันเห็นอย่างนั้นอย่างนี้เร่งเจ้าของนั่นน่ะ ถ้ามันเกิดมันเป็น มันขยันเอง มันหาอุบายออกหนีจากหมู่จากเพื่อนไปดอก
ไม่ไปใกล้เป็นเด็ดขาดอันหนิ มันเป็นเองดอก อันนั้นอันนี้ก็ไม่อยาก กลัวจะเสียเวลาภาวนา หรอยไปทำเอา แอบไปทำเอา..
บางส่วนจาก พระธรรมเทศนา หลวงตาศิริ อินฺทสิริ - ๑๐.อมตจิต อมตธาตุ อมตธรรม
https://youtu.be/aaKc_Z4srlo?t=1m25s
(1:25 - 2:36)
No comments:
Post a Comment